Morgen gaat mijn afscheidsfeest plaats vinden in combinatie met de babyshower die er voor de naar mij vernoemde Saar Emanuelle wordt georganiseerd. Ik word verwacht in een Afrikaanse outfit met inbegrip van een tulband, terwijl grote kettingen en royale hangoorbellen uiteraard niet mogen ontbreken. Dat wordt dus een vermakelijke oefening in schaamte voor mij. Ik heb ook een speech voorbereid welke zijn apotheose krijgt met een slotzin in het Kameroenees. Mijn gastgezin heb ik vijftig kilo rijst gegeven welke door mij en een driver op de motor hierheen is vervoerd. Voor de kindertjes heb ik wat kleren gekocht, terwijl de twee jongens in het huis de oude telefoon van mijn vader krijgen, waar ze de koning te rijk mee zijn. Vandaag ben ik twee keer ten huwelijk gevraagd en gisteren ook nog door een kollega, hoewel dat een grap bleek. Ik heb gisteren alle kinderen, zo´n 250, moeten toespreken en hield het daarbij maar net droog. Zo blijkt er in een paar weken tijd toch wat te kunnen groeien. Ik hoop dat als ik mijn toespraak morgen houd, dat dan de waterlanders mij ook met rust willen laten. Zou slecht voor mijn reputatie zijn, omdat huilen hier typisch iets voor baby’s wordt gevonden. Trouwens, die schooldirekteur is ook een mooie.
Want de man die het altijd zo volledig met mij eens was in mijn afwijzing van dat slaan van kinderen, presteerde het om terwijl ik mijn toespraak hield, in het openbaar een van de kinderen een mep voor het hoofd te verkopen. Dat heet dus een goed voorbeeld dat uiteraard goed doet volgen. Gisteren heb ik nog een weeshuis bezocht en daar ook wat geld achtergelaten bij een gepensioneerde vrouw die daar ongefinancierd en ongesubsidieerd haar werk doet. En dat betekent dat ze 32 kinderen in haar eentje verzorgt. Respectabel, maar tegelijk weer iemand met ook een merkwaardig verhaal waar geen vinger achter te krijgen was. Met een verwijzing naar een eerdere vrijwilliger die zo fout was geweest en waarover ze maar niet uitgesproken raakte zonder dat ik er ook maar iets wijzer van werd. Te meer omdat ik de hele geschiedenis alleen maar uit haar mond hoorde, ook nog eens een paar dagen later, toen zij bij mij erop aandrong om mensen over te halen om bij haar te komen werken. Maar toen ik uit een andere bron wat hoorde over vermoedelijke frauduleuze praktijken, waaronder de aktie van haar zoon die zijn kinderen als weeskinderen opgaf, om zo geld te kunnen opstrijken, gingen er bij mij belletjes rinkelen en kreeg ik het idee dat die vrijwilliger misschien daar destijds iets over had gezegd. Enfin, bij elkaar toch te vaag allemaal om mij er verder heel druk over te maken.
robschimmert 
vijftig kilo rijst… Daar kun je een heel eind mee komen. Vroeger werd dat als betaalmiddel gebruikt.