Om eerlijk te zijn gaat al die opwinding van en rond de verkiezingsdebatten aan mij voorbij. Mijn belangstelling voor en mijn betrokkenheid bij de vaderlandse politiek is in de loop van de laatste twintig jaar met een gangetje en geleidelijk aan weggedeemsterd. Niet dat het me allemaal niet meer kan schelen. Integendeel, mijn maatschappelijk engagement is nog altijd springlevend. Maar het gedoe van al die mensjes in de politiek begint mij steeds meer de keel uit te hangen. De voorspelbaarheid van het gedrag, de quotes en de spelletjes, ik heb het nu zoveel jaren al gezien dat het voor mij geen verrassingen meer biedt. Ik weet nu echt wel hoe haasje op en rond het Binnenhof hupt, terwijl de herhaling van zetten die zich onafgebroken blijft voordoen, mij danig begint te vervelen. Alleen al de keten aan verkiezingsborden, met telkens die herkenbare hoofden met die vastberaden, open blik en de daarop gebeitelde glimlach, waarvan ik vaker denk dat het wat mij betreft gerust wel wat onsjes minder kan om wat meer geloofwaardig en levensechter te zijn. En dan al die zouteloze leuzen. ‘Samen sterker’ of ‘Stop de stilstand en stem voor vooruitgang’. Wie heeft het in godsnaam allemaal verzonnen? Toch niet iemand die in de eenentwintigste eeuw leeft. Kortom, probeer nog maar eens die krenten in de verkiezingspap te vinden om je belangstelling voor en je betrokkenheid bij dat hele circus levend te houden. Ik krijg het in ieder geval niet meer voor elkaar.
Waarmee ik niet gezegd heb dat ze allemaal de pot op kunnen en dat mijn stem er toch niet toe doet. Integendeel, zoveel democratisch besef heb ik nog wel dat ik weet dat dat door mij ingevulde papiertje er wel degelijk toe doet. Stel je voor dat ik die burgerplicht niet zou doen en mij zou laten meeslepen door de groeiende en zo onterechte waan van de dag dat al die politici maar zakkenvullers zijn en dat de provincie aan de laatste mem hangt, terwijl al het geld naar de Randstad gaat. Ik pas ervoor om daarin mee te gaan en me voor het karretje van al die populistische rechtse types te laten spannen. Want niemand maakt mij wijs dat er ook maar een politicus is, die niet aan het lands – of algemeen belang denkt en werkt. Wie doet in die rol nou niet zijn stinkende best? Maar denk eraan dat dat wel moet in een omgeving en wereld die alleen maar complexer en kwaadaardiger wordt, waardoor niet iedere enkeling of elk groepsbelang op de wenken kan worden bediend. Misschien een aspect om toch ook even bij stil te staan voordat de kont bij voorbaat tegen de krib wordt gegooid en men de stembus links laat liggen. Gewoon omdat het best helpt het gevoel te hebben dat je eraan meedoet om over je eigen lot te beslissen.
robschimmert 
Ik was het al veel langer kwijt, ik zie juist niet dat de stem ertoe doet behalve als je een onverbeterlijke optimist bent, en er is ook nog nooit iemand geweest die mij van het tegendeel kon overtuigen. Ik vind mezelf altijd maar een slappe zak als ik toch weer ben gaan stemmen en in die praatjes gestonken ben. Er komt geen verandering, het gaat gewoon een kant op die je niet wil. De democratie geeft je het gevoel dat je er iets over te zeggen hebt. Nu gaat BBB hoog scoren om precies dezelfde reden dat alle nieuwe partijen met praatjes hoog scoren. Om daarna weer door de mand te vallen en over vier jaar staat er weer iemand te roepen dat het anders moet. En dan begint het toneelstuk opnieuw en hebben we het weer over democratische plicht. Koekoek!
Helemaal mee eens, hoor. En toch blijf ik met deze wetenschap en dit besef tot het einde der tijden naar de stembus gaan. Ik zal geen gang overslaan.
Ook dat waardeer ik. Mijn moeder denkt er net zo over als jij. Een eigenschap die bij de generatie hoort denk ik.
Wellicht dat, wanneer pvv en bbb er na vandaag een grote chaos van maken door incompetentie, gebrek aan inzicht, geruzie en volledige onervarenheid, er als reactie een herrijzenis bij de kiezers ontstaat, gefundeerd op wijsheid, tolerantie, creativiteit, inspiratie, barmhartigheid, nederigheid, leiderschap, en de rest van de bruikbare deugden.