De krant is geen meneer meer

De tijd dat de krant een meneer was, lijkt alweer ver achter ons te liggen. Ik kan mij de tijd tenminste niet meer heugen dat het alleen maar een medium was dat het nieuws bracht. Zoals het een courant betaamde, met slechts op een enkele plaats ruimte voor een opinie, namelijk die van het hoofdredactioneel commentaar, afgezien uiteraard van de rubriek die bestemd was voor de lezers en hun ingezonden stukken. Voor het overige kon je nagenoeg blind varen op haar inhoud die over het algemeen de objectieve weergave bevatte van de feiten zoals deze zich waar dan ook ter wereld hadden voorgedaan. Met als enig subjectief element de keuze van de berichten en de plaats die daaraan gegund werd. Waarmee en waardoor de redactie haar stem kon laten horen. Nieuwsgaring en berichtgeving bevond zich aldus in goede banen zodat je er als lezer redelijk op kon vertrouwen en aan de hand daarvan je eigen mening kon vormen. Overzichtelijk was de wereld rondom daarmee zeker, zoals ze ook op die manier stabiliteit en rust bracht voor wie daarin leefde. Nieuws werd gebracht, en niet gemaakt zoals tegenwoordig steeds meer het geval lijkt te zijn, althans wat de krant zich meer en meer tot zijn taak begint te rekenen als je de werkelijkheid van vandaag nauwgezet onder ogen neemt en ook kritisch beschouwt.

Weergave van het nieuws is meer en meer naar het tweede plan gedrongen, terwijl de krant zich veel meer in de positie brengt dat ze deel uitmaakt van processen, ja, die zelfs op gang lijkt te brengen en daar ook richting aan geeft. De krant niet meer als nieuws – en informatiebron, maar als een platform voor aktiviteiten en aktivisme, met als oogmerk om een beslissende invloed uit te oefenen op politieke besluitvorming en maatschappelijke ontwikkelingen. De lezer heeft als het ware de krant overgenomen met de redactie als het instrument dat aan al die binnenkomende opinies een stem en een kop moeten geven. Dat is er duidelijk aan de hand in medialand, waar de krant met haar herorientatie onder invloed van de sociale media haar plaats en gezag tracht te behouden. Met de Telegraaf als sprekend voorbeeld van die andere aanpak om het hoofd in dat veranderde medialandschap boven water te houden. Een onmiskenbaar feit dat onveranderbaar is en waar in het vervolg rekening mee moet worden gehouden. Of we het leuk vinden of niet, die toegenomen macht en invloed van de geschreven media, nu ze veel luider en vooral anders beginnen te roepen, want meningen vormen en uiten. De krant is geen meneer meer, maar een oproerkraaier geworden.