Normaliter vindt de postbezorging zonder gedruis plaats. Deze keer was het toch even anders en viel er een poststuk met een hoorbare klap op de mat. Enige verwondering was op zijn plaats omdat er de laatste tijd geen contact met bol.com of een vergelijkbaar bedrijf was geweest. Dus was die verbazing helemaal gerechtvaardigd toen ik de oorzaak van het doffe geluid gewaar werd. Er lag een lijvig document op mij te wachten met niets meer en niets minder dan de titel “Kandidatenlijsten voor de verkiezing van de leden van de provinciale staten van Limburg en de leden van het algemeen bestuur van het Waterschap Limburg”. Of je er nog eentje lust, ben ik altijd geneigd om bij zo’n mondvol te zeggen. Want daar kan je met recht van spreken als je onder zo’n vlag bij mensen met de deur in huis valt. En dan is de inhoud van het geheel nog niet bekend. Waar je als niets wetende buitenstaander de broek toch van afzakt. Want wat weet ik nou van een provincie, laat staan dat ik zicht heb op betekenis, doel en functie van een waterschap. En voor die instituten worden opeens weer verkiezingen gehouden. maar vraag mij in dit geval niet welk belang ermee is gediend. Want hoe dichtbij het ook is, ver van mijn bed blijft het eens te meer, omdat je er tussentijds, in de jaren tussen de verkiezingen, nooit niks van hoort. Waarmee het circus dat zich via dit lijvig document aan mij openbaarde op zijn minst nog eens stukken erger bleek getuige alle mogelijke cijfers die er aan te ontlenen zijn.
Voor de verkiezing van de leden van het algemeen bestuur van het Waterschap Limburg zijn namelijk in totaal 378 mensen door achttien partijen kandidaat gesteld en dus als zodanig verkiesbaar voor welgeteld dertig plaatsen. Met als merkwaardige bijzonderheid dat een viertal partijen, Water Natuurlijk, VVD, 50 Plus en Lokaal Limburg, lijsten hebben ingediend met veel meer dan dertig kandidaten uit hun gelederen. Waarop ik geneigd ben om te zeggen: ‘Ra, ra, hoe kan dat?’ Maar misschien is dat wel weer zo’n reactie die typerend is voor een beste stuurman die altijd aan wal staat. Maar deze gekte wordt nog overtroffen door alle getallen die boven water komen in het kader van de kandidaatstelling voor de Provinciale Staten, waar maar 45 zetels vacant zijn. Door twintig politieke partijen zijn hiervoor 568 personen kandidaat gesteld. Dus een op de dertien zal uiteindelijk het geluk toelachen. Waarmee deze hele verkiezing al aardig verschuift in de richting van een loterij, waar ook nog de bizarre kant aan zit dat acht serieuze politieke partijen zo vrij zijn geweest om meer dan 45 personen op hun kandidatenlijst te vermelden. Waarbij je bijna denkt dat ze alle acht toch rekening ermee houden dat de absolute meerderheid of zelfs meer binnen hun bereik ligt. Zou men echt zo gek zijn? Toch niet, denk ik. Hoewel je eigenlijk niks mag uitsluiten met zoveel curiosa en idiotie op een enkel stuk papier.
robschimmert 