Straattheater kent vele, om niet te zeggen alle mogelijke vormen. Denk aan de poppenspeler of het pierement of aan die violist of troubadour die al spelend wat euro’s probeert in te zamelen. En natuurlijk is het leven van alledag zoals het zich buiten en waar dan ook voordoet – die werkelijkheid – ook een groot schouwtoneel, waaraan genoeg te vergapen valt als je jezelf er voor open stelt. Maar het kan allemaal nog spannender, heb ik vandaag gemerkt toen ik tussen wat bedrijven door en en passant verzeild raakte in de buurt van een bouwput die zich aan mij openbaarde als het meest fascinerende buitenpodium, waar het menselijk handelen toch haar meest theatrale vorm bereikt en dus per traditie vele, wat oudere mannelijke toeschouwers trekt, omdat zij de tijd ervoor hebben en misschien wel omdat daar hun stoutste jongensdromen toch nog een keertje zichtbaar worden. Het was in het hartje van Gulpen. Daar waar de Gulp zich een weg pleegt te banen tussen de terrassen van de Zwarte Ruiter en Brasserie de Kroon door. Maar waar nu een reconstructie van die plek plaats grijpt en dus het nodige aan grond, kunstwerken, duikers en wat dies meer zij verzet moet worden.
En dat dus een trekpleister van jewelste bleek, niet in de laatste plaats door alle capriolen en hoogstandjes die een draglinemachinst van het grondwerkbedrijf Peter Nooyen uit Liessel uithaalde. Hij oogste er nog net geen applaus of open doekjes van het toegestroomde publiek mee, maar hoevele monden vielen er in ieder geval niet van stomme verbazing en tegelijk bewondering open. Toch wel het meest bij die jonge jongen die zijn vrije woensdagmiddag te baat nam om zijn dromen en toekomstperspectief een eerste hoogglansbeurt te geven. Gekluisterd aan de omheining met de mond steeds verder open werd hij daar een nieuwe held gewaar, die nu eens geen voetballer of rapper was, maar zijn werk deed in dienst van Peter Nooyen uit Liessel. Waarmee verder alleen gezegd wil zijn dat het goud en de dromen voor het oprapen liggen, gewoon voor je neus op straat dat het echte schouwtoneel is, als je je ogen er maar voor open hebt. En wedden dat je dan bij voortduring kunt watertanden van al die schoonheid die gewoon binnen handbereik is. Fraais dat onder en in de mensen schuil gaat.
robschimmert 