Wat moer hier nog over gezegd of aan toegevoegd worden? Aan dit gedicht ‘Esthetica’ van de Vlaamse schrijver Luuk Gruwez (1953). Gewoon lezen, ondergaan en doorvoelen. Niets meer, maar vooral niet minder.
Het sierlijkste is niet de zwaan, maar het water
waar de zwaan zich spoorloos in weerspiegelt,
een rimpeling van vriendelijke huiver.
Het sierlijkste is niet je lichaam, maar de spiegel
waarin het lichaam licht bezeerd weerspiegeld wordt,
terwijl een hand verschuift over je huid
en ook een streling dan, omhelzing van zichzelf,
op je lichaam liggen gaat.
Terwijl mijn blik die dat niet blijvend
vangen kan, gevangen blijft, en onomhelsd,
zoals wie ééns genodigd tot genot,
daarna voorgoed gegijzeld blijft in pijn.
robschimmert 