Deze keer een gedicht van een van onze belangrijkste vooroorlogse dichters, Martinus Nijhoff (1894 – 1953), die vooral beroemd werd door “De moeder de vrouw” waarin hij het zicht op Zaltbommel bezong. Waardoor de brug die nu bij die plaats de Waal overspant, naar hem werd vernoemd.. Van zijn hand is het volgende, weemoedige gedicht “Herinnering“:
Moeder, weet je nog hoe vroeger
Toen ik klein was, wij tezaam
Iedre nacht een liedje, moeder,
Zongen voor het raam?
Moe gespeeld en moe gesprongen,
Zat ik op uw schoot, en dacht,
In mijn nacht-goed kleine jongen,
Aan ’t geheim der nacht.
Want als wij dan gingen zingen
’t Oude, altijd-eendre lied,
Hoe God alle, alle dingen,
Die wij doen, beziet,
Hoe zijn eeuw’ge, grote wond’ren
Steeds beschermend om ons zijn,
– Nimmer zong je, moeder, zonder ’n
Beven dat refrein –
Dan zag ik de sterren flonk’ren
En de maan door wolken gaan,
d’Oude nacht met wijze, donk’re
Ogen voor me staan.
robschimmert 