Vragen op Derde Kerstdag

Of het met ouder worden en dus met het meer op afstand van de hoofdstroom van de samenleving raken te maken heeft, zou ik niet durven zeggen. Maar het lijkt er verdacht veel op dat het met name die groeiende verbazing, of noem het liever verwondering, is die mij nog zo aan de praat en in beweging houdt. Want aldus blijf ik wel in de race, want op zoek naar de antwoorden op de daardoor gerezen vragen, die ik daarom ook hier gemakkelijker te berde breng. Zonder dat er overigens sprake is van een waardeoordeel dat aan dat niet-weten plus vraagtekens ten grondslag ligt. Mensen moeten vooral doen wat ze niet laten kunnen, zolang ze de grenzen van de wet en de geldende moraal niet overschrijden of vertreden en dus medeburgers geen last bezorgen. Dan vind ik het allemaal best, hoewel zoals gezegd toch vaker des te verwonderlijker. Ga met mij terug naar de Derde Kerstdag als ik in Maastricht arriveer om naar de bioscoop te gaan. Een normale bezigheid op zo’n zondag die direct na de Kerstdagen viel, maar die zich lang niet bleek te verhouden tot wat ik bij aankomst bij de parkeerplaats zag. Want voor de daar aanwezige parkeerautomaat stond een rij van zeker vijftig meter aan wachtenden die naar huis wilden en hun auto kwamen halen, maar eerst moesten afrekenen bij een van de twee betaalautomaten. Aantallen wachtenden die ik nog nooit tevoren daar had gezien. Het was omstreeks half zes. Dus moesten deze mensen allemaal in het centrum van Maastricht zijn geweest.

De winkels waren daar kennelijk geopend, te oordelen naar de overvloed aan plastic tasjes die aan de zijkant van die lange rij aan handen bungelden. Wekte dit al bij mij de nodige verbazing, die werd alleen maar groter toen ik door de Capucijnerstraat in de richting van de bioscoop liep en die stroom van mensen alleen maar dikker en dikker zag worden. Ik zag wat ik zag, het was de werkelijkheid, die ik niettemin met moeite kon geloven. Omdat ze blijkbaar haaks stond op de beelden en verwachtingen die ik koesterde ten aanzien van wat mensen op zo’n Derde Kerstdag zou kunnen bezighouden. Met dus de voor mij toch direct voor de hand liggende vraag hoe het bestaat dat mensen na twee van die feestdagen zich als eerste naar een stad moeten spoeden omdat de winkels toevallig op die zondag open zijn. Alsof er om die Kerstdagen heen geen mogelijkheid zou zijn om dat op een ander tijdstip te doen dan op deze zondag na Kerstmis. En dat terwijl het gros van hen nota bene vanaf ongeveer 20 december tot 4 januari vrij van werk of school heet te zijn. Worden mensen dan op zo’n Derde Kerstdag getriggerd door de vermeende gezelligheid die ontstaat als de winkels in het stadscentrum open zijn en er meer dan genoeg mensen daar rondlopen? Ik blijf het antwoord schuldig, zoals ik het gedrag en de beweegredenen die er toe leiden, ook niet begrijp. Van mij mag het verder allemaal wel. Maar volgens mij kun je ook op zo’n zondag je tijd stukken leuker besteden.