Een echt Mona-toetje

Het is natuurlijk helemaal fout om een grap over een naam te maken. Want wie kan er nou wat aan doen om zoals zij zo’n voornaam te hebben en bovendien een gezicht te hebben dat echt een toetje lijkt. Waardoor ze wel Mona moet heten. Hoe heeft het zo bij elkaar kunnen komen, is de voor de handliggende vraag. Zie haar namelijk kijken, probeer die uitdrukking te pakken. Geen beginnen aan, omdat de blik, het gelaat ten naaste bij zo vlak, gestold en zo bewegingsloos lijkt als dat lillende puddinkje dat Mona – toetje heet. Hoe bar is de herinnering eraan en wat kostte het telkens een zelfoverwinning om het binnen te krijgen. Oftewel een penitentie, waar je groot en flink van werd. Goed trouwens dat er geen geluid aan te pas kwam. Omdat de herinnering alleen maar erger had kunnen worden, door de Volendamse lijzigheid die uitsluitend en alleen bij dit Mona – toetje schijnt te kunnen horen. Waarmee langzamerhand de contouren duidelijk moeten worden van die politica die het op een wonderbaarlijke manier tot staatssecretaris voor Economische Zaken heeft weten te schopppen. Op grond van welke kwaliteiten zal wel voor eeuwig verborgen blijven. Misschien door die hoge plaats die zij, Mona Keizer, op de kandidatenlijst voor de Tweede Kamer in 2016 had gekregen?

Waar ze dus mogelijk terecht kwam omdat ze nooit last had van zelfonderschatting, uit Volendam kwam of misschien de sluikwegen en de achterommetjes naar de macht heel goed had leren kennen. Zou het mysterie rond het verloop van haar loopbaan en van haar succes in de CDA – politiek erin bestaan dat zij een fijne neus ervoor heeft om op het goede moment op de goede plaats te zijn en dan in het koor van de wolven die er toe doen, vooral hoorbaar mee te huilen? Waarmee we in het heden terecht komen en merken dat Mona met haar vlakke toetje en haar lijzige geluid er nog altijd blijk van geeft om op het juiste moment de handigste toon te treffen. Want was zij er weer niet als de kippen bij om op doorleefde en quasi – empathische wijze Hugo de Jonge te prijzen om zijn opofferingsgezindheid, nadat ze hem nota bene een weekend daarvoor was afgevallen met haar klacht over zijn invulling van het CDA – lijsttrekkerschap. Een Judasstreek zou dat heten, als dat zalven niet uit dat Mona – toetje kwam en glad, glibberig als een Volendamse paling aanvoelde. Wat die typische signatuur verraadde die zo aan Mona Keizer kleeft en die zo kenmerkend voor het CDA is, bijna de huisstijl van die partij kon zijn.

Advertentie