Donald Trump is tien dagen president van de Verenigde Staten. In die korte tijd hebben we de geschiedenis en de wereldorde al zien kantelen. Wat een beperkt aantal decreten niet teweeg kan brengen, hebben we voor onze ogen zien gebeuren. En te vrezen valt dat deze radicale omwenteling onstuitbaar verder zal gaan zonder dat duidelijk wordt waar dit hele proces naar toe gaat noch waar en wanneer het eindigt. Wat tot nu toe gebeurde, mag gerust omineus genoemd worden, waardoor er alle reden is om het hart voor een verder vervolg vast te houden. Om verschillende redenen. Allereerst de persoon van de president zelf die uitblinkt in wispelturigheid en narcisme en bij voorkeur communiceert in de vorm van de bluf en de provocatie. Dan zijn entourage waarin rechts – extremisme onverbloemd de toon mag zetten, met als meest prominente representant daarin Steve Bannon die de vernieting van de staat zijn belangrijkste oogmerk noemt. Wat verder verontrust, is dat het bezit van de staatsmacht de toon bij Trump niet blijkt te verzachten, eerder scherper en harder maakt, waardoor zijn campagnetaal zowaar ook de presidentiële toon voor de komende vier jaar zal blijken te zijn. Last but not least springt de aard van zijn decreten in het oog. De aankondiging van de muur tussen de VS en Mexico plus de verzekering dat de Mexicanen de kosten ervan zullen dragen, indien niet linksom, dan toch wel rechtsom. Het voornemen om de Amerikaanse ambassade in Israël van Tel Aviv naar Jerusalem te verplaatsen. De opzegging van het handelsverdrag met de landen om de Stille Oceaan. Waarna als klap op de vuurpijl de uitvaardiging van een inreisverbod voor inwoners van zeven moslimlanden.
De snelheid en botheid waarmee dit alles gebeurde, belooft weinig goeds. Zeker als ook de achteloosheid in aanmerking wordt genomen waarmee Trump en de zijnen met de waarheid en de feiten denken om te gaan en tegelijk ook een loopgravenoorlog met de pers lijken te zijn begonnen. Wat bijeengenomen toch nog verrassend is na de geharnaste en vierkante inauguratierede van Trump. Hoewel die er qua toon en inhoud al niet om loog, zal ieder gedacht hebben “eerst zien en dan geloven”. Welnu tien dagen later spreken de feiten en gebeurtenissen voor zich en lijken nu al nog meer en denkelijk heviger onheil in zich te bergen. Want wie zegt dat Trump en uiteraard zijn entourage door alle teweeg gebrachte commotie niet echt de smaak te pakken hebben gekregen. Zo wil dat nog wel eens werken bij types die aan de macht zijn gekomen en als het ware erdoor bedwelmd raken. Voorbeelden genoeg in de geschiedenis van de laatste twee eeuwen, met naar het zich laat aanzien Trump als een nieuwe exponent van dat soort machtsontplooiing. Dus reden genoeg om uiterst waakzaam te zijn en tegelijk de stille hoop te koesteren dat diezelfde Trump dat zwakke moment ontmoet als zijn vrees voor trappen en treden hem de baas en fataal wordt.
robschimmert 
Die man moet weg, linksom of rechtsom. Vroeger werd er nog wel eens een president vermoord, dat lijkt me in dit geval geen verkeerd idee.
Als Volkert er niet was geweest, dan hadden wij alvast wat ervaring op kunnen doen met Pim F.
Wat Margo zegt slaat natuurlijk nergens op. Een president vermoorden. Dan ga je wel even voorbij aan de wet en aan het democratische proces. We moeten gewoon met hem dealen en de rit uitzingen, hopen dat hij over 4 jaar weg is. Zo zit het, en verder niet. We kunnen waakzaam zijn, waarvoor? De man doet toch precies waar hij zin in heeft, en hij zal ons geen kwaad doen, behalve kwaad bloed zetten bij een hoop mensen.
Ik help het je hopen dat hij ons geen kwaad doet. Ik ben toch aanmerkelijk minder optimistisch over de afloop van dit verhaal. Weet je de geschiedenis heeft de onhebbelijkheid zich te herhalen. Ik vrees dat er van de catastrofale twintigste eeuw verdomd weinig geleerd is. Het oude liedje van de natiestaat wordt weer gezongen. Je kunt op een hernieuwde opvoering van vorige drama’s wachten.
Nou, dat is volgens mij het enige dat je kunt doen, het mij helpen hopen. En als je bedoelt dat er onder Trump weer een wereldoorlog uitbreekt omdat hij net als Hitler is, nee zo pessimistisch ben ik dan weer niet. Ik denk namelijk wel dat de wereld heeft geleerd. Niet elk persoon weliswaar, maar het merendeel toch wel. We moeten alleen niet te slap en te voorzichtig zijn hier, zoals we wel geneigd zijn. Keihard veroordelen als hij iets doet wat niet door de beugel kan.
Ik koester geen enkele illusie wat betreft de invloed van veroordelen, althans niet op Trump en zijn entourage. Laten we het hier thuis alsjeblieft een beetje op orde houden en ons niet laten meeslepen in het protectionisme en nationalisme.
En van je land houden en er trots op zijn, mag dat nog wel?
Ik ga er vanuit dat Trump zijn akties heeft afgesloten en dat we ermee klaar zijn… Wonderen gebeuren ook in Amerika niet…
@ Mack:
Dat is toch van alle tijden geweest? Maar je hoeft er toch geen overspannen ideologie van te maken en de natie als iets alles overstijgends te beschouwen?
Nee zeker niet. Maar er wordt tegenwoordig al raar gekeken als je de Nederlandse vlag hijst, alsof je dan een nationalist bent die niks opheeft met het buitenland.
Ik weet niet beter dan dat dat altijd heel gewoon is geweest. Tenminste niet iets om vreemd van op te kijken. En als dat wel gebeurt, dan is dat toch een teken van deze tijd?