Het is toch een opmerkelijke tegenspraak. Ik heb hem niet van mijzelf. Ilja Leonard Pfeiffer attendeerde mij er op in het op zondagavond uitgezonden ‘Via Genua’. Want er is natuurlijk sprake van een merkwaardige verhouding als voor een geheel verzorgde Middellandse Zee – cruise, met alles erop en eraan, die acht dagen duurt, 500 euro betaald moet worden, terwijl een overtocht over diezelfde zee in een overvolle boot, met hoofdzakelijk ontberingen, van Tripoli naar Lampedusa al gauw het viervoudige, zeg 2000 euro, kost. Is dat trouwens een tegenspraak, als alle verhoudingen gepasseerd worden?
-
Meest recente berichten
- Het geweten van Macron
- Voor Marina Ovsjannikova
- Open Brief aan Clasina
- De forsythia (haiku)
- Zie het leven verder gaan
- Dilemma’s van een blogger
- Het derde decennium
- Gedachten over dit carnaval
- De baarlijke duivel
- ‘Rotown magic’ van Deelder
- Gertie in De Boesj
- Hypocrisie in de polder
- The American way?
- Winter en lente (haiku)
- De groeten aan Beijing
- Leve de democratie!
- Mijn complete verwondering
- Sneeuwkettingen en plankenkoorts
- ‘Tot de laatste man’ (Kershaw)
- ‘Voorzichtig’ van Armando
Recente reacties
- L op Het geweten van Macron
- Dhyan op Het geweten van Macron
- Dhyan op Het geweten van Macron
- Marga van Poecke op Voor Marina Ovsjannikova
- robschimmert op Zie het leven verder gaan
- Mack op Zie het leven verder gaan
- Dhyan op Zie het leven verder gaan
- sjogkel op Dilemma’s van een blogger
- math op Het derde decennium
- math op Gedachten over dit carnaval
- Mack op De baarlijke duivel
- Mack op Gedachten over dit carnaval
- math op De baarlijke duivel
- Dhyan op De baarlijke duivel
- Marga op De baarlijke duivel
Archief
- maart 2022
- februari 2022
- januari 2022
- december 2021
- november 2021
- oktober 2021
- augustus 2021
- juli 2021
- juni 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
Blogroll
Categorieën
Meta
Een vluchteling kan niet even een reisje boeken en vragen of de boot hem in Afrika komt ophalen. Hij betaalt de woekerprijs bij gebrek aan legale en veilige opties.
En zo is het dus inderdaad zo dat economie (of de wetten ervan) atijd weer recht praat wat krom is. Of heet dat gewoon verklaren?
De wet praat niet recht wat krom is. De wet verklaart het gewoon. Als hier de wetten van de economie golden, dan zou het zo zijn dat iemand voor 750 euro legaal de oversteek aanbood in Afrika.
Het gaat om het besef en de verschillen tussen de ene mens en de andere mens, de ene dobbert duur in een lekke boot, de ander is op hetzelfde water en maakt een cruise voor een habbekrats. Door onze manier van leven en handelen, waarbij degene in een rubberbrood aan het kortste eind trekt en het liefst nog een trap na krijgt.