Er is nogal wat te doen geweest over de foto van Aylan, het driejarige Syrische vluchtelingetje, waarvan het lichaam op de Turkse kust bij Bodrum aanspoelde. Natuurlijk kreeg het meteen plek op de sociale media, zoals er ook tegelijkertijd die tegenbeweging ontstond, met de geluiden van die vermeend onafhankelijken van geest voor wie de eigen mening belangrijker leek dan de alarmklok die met die beeltenis weer eens opklonk. Met hun voor de hand liggende vraag of hier weer geen sprake was van exploitatie van ellende. Alsof zo hun rechtheid in de leer nog meer bewezen moest worden en die in feite ook niet groter was dan die foto in kwestie. In het voetspoor van die discussie volgden de hoofdredacteuren van grote kranten die kwamen uitleggen waarom die foto van Aylan door hen niet geplaatst werd en waarom ze wat hen betreft niet meer de toegevoegde waarde had om de geesten van de Nederlanders verder wakker te maken en aan te scherpen.
Met in het geval van het NRC Handelsblad de wel heel navrante bijkomstigheid dat boven het artikel van hun hoofdredacteur Peter Vandermeersch prominent de kop en het lijf prijkten van ene Jan Dijkgraaf die columnist is bij WNL, die marginale omroep die uit de Telegraafkokers kwam, en die naar aanleiding van de vluchtelingencrisis zo waar ook een mening had, want beweerde dat wij met zijn zeventien miljoenen Nederlanders in principe niks te maken hebben met de zeven miljard andere mensen op aarde. Omdat over de plaatsing van zijn hoofd en de rest kennelijk bij de NRC geen verschil van inzicht bestond, kan ik het uiteraard ook niet nalaten om zo iemand met een dergelijke mening hier ook te laten zien. Omdat het dus een exoot is, loslopend wild dat zich de naam Jan Dijkgraaf heeft gegeven en voorzien is van een mening die verder snel uitgegumd mag worden. Maar hier dus even passeert als curiosum dat een ereplaats verdient in de vergetelheid.
robschimmert 
Ik heb vroeger thuis geleerd, dat je zo niet hoort te zitten.
Een mening mag je hebben als deze gefundeerd is…