Ochtendritueel

Gewoon voor de aardigheid. Omdat het gemeten op de schaal van de eeuwigheid natuurlijk helemaal niets voorstelt. Ik bedoel het ochtendritueel dat mij dagelijks, haast dwingend (of is het dwangmatig?) begeleidt en op pad helpt om mijn leefritme en – tempo te hervinden na de nachtelijke stilstand daarin. Zo in de loop der tijd heeft dat zijn vorm gevonden en is zodanig geworden dat ik mij daar het beste bij voel. Dus waarom nog te veranderen daarin, als deze vastigheid mij zo bevalt? Als ik het bijvoorbeeld lekker vind om de dag steeds langs eenzelfde stramien te beginnen, waarvan ik de details achterwege laat om een kort verhaal ook weer niet te lang te maken. Maar uiteraard vangt bij mij ook mijn dag zoals bij ieder ander aan met het openen van de gordijnen en de rolluiken om weer zicht op de wereld te krijgen. Wat essentieel voor mij blijft, omdat ik zonder mij hopeloos verloren zou voelen. Zoals ik het aan het begin van de dag ook niet zonder koffie kan, die toch tot viermaal toe in zo’n anderhalf uur tijd uit elke dag weer hetzelfde kopje gedronken moet worden, omdat de kleur en het design ervan mij al zo lang bevallen. Tussen het eerste en vierde kopje wordt allereerst mijn laptop opgestart en even gescand hoe vaak mijn weblog is bezocht.

Waarna ik het ochtendnieuws op NOS Teletekst en nu.nl naloop en zie wat deze en gene op Facebook hebben geplaatst. Met vervolgens eenzelfde handeling op mijn tablet, met dien verstande dat ik daar even bekijk welke ontwikkelingen er in de loop van de afgelopen twaalf uur hebben plaats gevonden in de diverse spellen Wordfeud die ik met drie vaste tegenstanders speel. Ach ja, een mens moet soms ook wat en dan is een virtueel potje scrabble toch een onschuldig en tegelijk amusant tijdverdrijf. Aansluitend is het de beurt aan de ochtendkrant, tussen het tweede en derde kopje koffie door. Meestal volstaat een half uur daarvoor, vaker met inbegrip van de invulling van de sudoku, tenminste als deze minimaal gequoteerd is met drie sterren. Waarna het ontbijt echt aan de beurt komt, met een boterham met smeerkaas en een boterham met jam, met daartussendoor het onvermijdelijke glas melk. Want wat zou het begin van een dag zijn zonder? In elk geval niet dat ochtendritueel waar ik mij zo wel bij voel en dat zijn voltooiing vindt in het vierde kopje koffie dat meestal niet meer als de kers op de taart smaakt. Veel eerder wat laf en belegen, maar het is er en blijft er omdat je zo’n ritueel nu eenmaal ergens mee moet beeindigen.

Advertentie