Een herdenking in Venlo

Van mij mogen ze allemaal, hoor, die uitingen van onze nationale bemoeizucht en hysterie. Omdat ze vaker een bron van vermaak, want verbazing en verwondering, zijn en mij zo de gelegenheid en ruimte bieden om er wat van te vinden en commentaar op te geven. Bovendien schenken al die excessen, wat ze in mijn ogen zijn, aan het bestaan nog een beetje fleur en ritme en zorgen ze bepaald voor afleiding van de monotonie die zo in een leven sluipt als je niet alert genoeg bent op de kwaliteit van je bestaan. Vandaar dus mijn verwelkoming van die opeenvolging van evenementen, waarvoor kennelijk altijd wel, hoe gezocht soms ook, een aanleiding gevonden schijnt te kunnen worden. Zo heeft men in Venlo tussen de soep van Halloween, Allerheiligen en Allerzielen en de aardappelen van de elfde van de elfde door een mogelijkheid en een reden gevonden om de leegte van de agenda nog ijlings te vullen. Want was het niet precies vijfentwintig jaar geleden dat de Berlijnse Muur viel? En heeft Venlo nou net niet die speciale band met het Duitse achterland om daar stil bij te staan en aandacht aan te geven? Zijn het niet ‘Die zwei Gebrüder’ die al tientallen jaren garant staan voor een gigantische stroom kopende Duitsers uit de Kohlenpott, waardoor Venlo half en half een Duitse enclave werd en dus zo’n herdenking meer dan gerechtvaardigd maakt, moet de gedachte van de organisatoren zijn geweest.

Maar mal blijft het al met al wel, als je een beetje afstand neemt en tegelijk bedenkt dat er genoeg Duitse steden zijn waar dat terugkijken met heel wat onsjes minder wordt gedaan en men zich op gepaste wijze in acht neemt en niet die uitbundigheid toont zoals dat in Venlo wel schijnt te moeten gebeuren. Met onder andere concerten waarop ‘The Wall’ van Pink Floyd wordt nagespeeld en met een grote expositie waar aan de hand van panoramafoto’s de geschiedenis van Berlijn en de Potsdamer Platz wordt vertoond. En om de overdrijving te vervolmaken wordt op de Markt een betonnen muur van acht meter breed en vier meter hoog gebouwd, welke afgezien van haar symbolische betekenis ook gebruikt zal worden als projectiescherm, waarop bijvoorbeeld de foto’s worden getoond die de in 2009 overleden kunstenaar Tajiri van de Muur in Berlijn maakte, om zo de herdenking van dat gememoreerde historische feit haar hoogtepunt in Venlo te doen bereiken. Van mij mogen ze, hoor, die Venlonaren. Als ze maar niet denken dat ze met dat stilstaan wat bijdragen aan de gerechtvaardigde herdenking in Berlijn en Duitsland zelf. Ze moeten het er maar gewoon op houden dat ze weer eens een feestje hebben gehad, waarvoor de val van de Berlijnse Muur als misplaatste aanleiding diende.

Advertentie