Het was typisch zo’n verloren ogenblik waarop ik mezelf, omdat ik dus toch even niks onder handen had, de ruimte bood om naar de Nederlandse dramaserie ‘Bloedverwanten‘ te kijken. Ik wist niets van de inhoud of thema’s die aan de orde kwamen. De aanwezigheid van twee acteursnamen, namelijk die van Pierre Bokma en Derek de Lint, mocht immers als een garantie voor kwaliteit beschouwd worden, redeneerde ik. Om de volgende vijftig minuten hevig bedrogen uit te komen. Omdat mij toen geen andere konklusie restte dan dat het televisietoneel ook al niet meer was wat het geweest is, terwijl het toch niet zo lang geleden was dat een naam als die van schrijfster Maria Goos en een legertje acteurs en actrices de zekerheid gaven van een avondje televisie kijken op een kwalitatief hoog niveau. Het begint er echter verdacht veel op te lijken dat het doorlopend succes van GTST nu zijn verwoestend effect krijgt op de smaak van het grote publiek dat langzamerhand ook niet meer dan dat lijkt te willen. Want hoe valt het anders te verklaren dat een serie als ‘Bloedverwanten’ door fusieomroep AVRO/TROS enthousiast wordt aangekondigd als het ultieme Nederlandse televisiedrama met een topbezetting, die alles uit de kast gehaald zou hebben om dit winterseizoen weer tot grote hoogten te kunnen stijgen om kijkers aan de beeldbuis te kluisteren? Zo stond het er echt en werd het beloofd.
Mag je dan als argeloze toeschouwer misschien ook iets verwachten? En is het dan gek dat je vijftig minuten later verweesd en niet gelovend achterblijft na een flinterdun verhaaltje te hebben gezien, dat slechts body kreeg omdat de bedenker had bedacht dat de spelers zonder uitzondering hitsig naar elkaar moesten kijken en zich daarnaar dienden te gedragen, zonder dat er verder een acteerprestatie van enig formaat werd gevraagd. Die dan ook niet werd geleverd noch gerealiseerd kon worden getuige de afwezigheid van enig talent behoudens de namen van Bokma en de Lint, die evenwel niet teveel in beeld kwamen en dat waarschijnlijk ook niet wilden. Want ze mochten eens echt geassocieerd worden met deze troep, waaraan ze hun naam waarschijnlijk geleend hadden omdat het goed schoof en hun pensioenleeftijd ook al wat naderde. Een aanfluiting dus, een waar drama dus, deze televisieserie ‘Bloedverwanten’, waarvan ik achteraf beschouwd beter had moeten weten dat het echt niets kon zijn, omdat het een bedenksel is van die Haye van der Heijden, die ooit “In de Vlaamsche pot” schreef en daarmee een doorlopende poging tot humor deed, die net zo vaak gedoemd was te mislukken. Vanwege ontbrekend talent, wat hij, treurig genoeg, met “Bloedverwanten” nogmaals mocht bewijzen. Alsof er in Nederland helemaal niets meer daarvan voorhanden is…….
robschimmert 