Barcelona in vogelvlucht

De verschillende logjes over aspecten die in het oog sprongen tijdens mijn dagen in Barcelona, verdienen natuurlijk nog wel een verbindende tekst, omdat zich met name daarin de krenten bevinden die de beleving van dat verblijf bepaald hebben. Daarin ligt immers een deel van het plezier besloten dat we daar hebben gehad tussen 18 en 23 oktober. Met als beslissende sleutel het schitterende weer met voortdurend zon en temperaturen van rond de 26, 27 graden, waardoor het al niet meer mis kon gaan en we ook de gelegenheid kregen om (heel decadent) telkens een paar uur per dag bij het zwembad op het dak van ons hotel te kunnen chillen. Om op adem te komen van de vele impressies die een rondgang door Barcelona echt met zich meebrengt. Waarvan de markthal in de wijk El Bron een fraai voorbeeld is, dat je evenmin als het aangrenzend Picasso Museum laat passeren. En als je dan op zo’n zelfde dag in een bar samen met de Catalanen kijkt naar het wegspelen van Ajax door de plaatselijke voetbalclub, dan wordt die afgang toch genietbaar als je als troost een stevige cerveza krijgt aangeboden van een locale supporter, die blijkbaar ook vindt dat voetbal behoort te verbroederen. Wat dus een van die ervaringen was die net zo in de herinnering bleef hangen als die beelden van de zondag aan het Barcelonese strand, waar iedereen zijn ding deed en beslist niet geamuseerd behoefde worden.

Zoals dat nu usance is in ons Scheveningen, waardoor het kermisgehalte van de boulevard en het strand aldaar alleen maar is gestegen. Barcelona aan zee kon wel Santa Monica zijn, stelde ik mij voor. Daar deed haar levendigheid mij althans aan denken. Typisch van de wereld, al dat gedoe. Zoals dat ook gezegd kan worden van die Passeig de Gracia waar ik door mijn vrouwelijke reisgenoten wel verzeild moest raken en dus kon zien dat onze P.C. Hooft daarmee vergeleken niets meer dan het formaat van een brink in een afgelegen Drents dorp heeft. Zonder dat dat tot uitdrukking komt in prijsniveaus. Want wat dat aangaat blijken de Amsterdammers aanmerkelijk geraffineerder rekenmethoden te hebben. Resteert nog de konstatering dat heen – en terugvluchten met prijsvechter Ryanair stipt en prima verzorgd verliepen, met voor ieder veel meer beenruimte dan dat inmiddels gevestigd vooroordeel over die vliegmaatschappij wil doen geloven. Zodat de afronding van al mijn bevindingen die als het ware een vogelvlucht door mijn verblijf in Barcelona betekenden, daarmee een feit is en haar bekroning vinden in een panorama van de stad, waaraan ik mijn hart toch voor deel aan ben gaan verpanden en waarnaar ik zo goed als zeker over een tijdje weer terugkeer.

Advertentie