Verdwenen koningszilver

De sfeer en het bijzondere karakter van Zuid – Limburg zijn in het volgende bericht op zich al terug te vinden, maar nog meer in de omvang waarmee het in kranten is gepresenteerd en door de wijze waarop de gemeenschap erop heeft gereageerd. Want alsof er in het afgelopen weekend niets belangrijkers was gebeurd, pakte Dagblad de Limburger vandaag op haar meest prominente pagina’s 2 en 3 uit met het nieuws dat het koningszilver van de Schuttersbroederschap Sint Sebastianus in Kerkrade uit de kluis van de Rabobank verdwenen was en waarschijnlijk per abuis was meegegeven aan de vuilnisophaaldienst van Rd4. Konsternatie alom, grote schrik, en niet alleen vanwege het feit dat die verdwijning financieel gezien en in cultureel – historisch opzicht een geweldige aderlating is voor de Kerkraadse schutterij. Maar wat nog erger is, als de ingewijden tenminste geloofd mogen worden, is dat daardoor zowel de traditionele processie door Kerkrade, die komende zondag gehouden wordt, als het daarop volgende koningsvogelschieten zonder dat koningszilver in feite van hun wezen en essentie zijn ontdaan, in elk geval hun oorspronkelijke betekenis en alle zingeving hebben verloren. Zo voelt het althans als de schutterskoning zonder zijn traditionele toebehoren beide evenementen opluistert. De ziel van Sint Sebastianus is aldus aangetast.

Omdat het zo diep ingrijpt is er, zoals dat tegenwoordig te doen gebruikelijk is, een crisisteam in het leven geroepen, waarin de Rabobank, Rd4 en de broederschap zitting hebben, terwijl zij zich tegelijk ondersteund weten door de burgemeester van Kerkrade die ook tot dit team is toegetreden. Tot zover de feiten die bij de niets vermoedende buitenstaander op zijn minst bevreemding zullen wekken als ze al niet hier en daar op de lachspieren zullen werken. Op welk moment het dan toch goed is te beseffen dat het hier om iets gaat dat vergelijkbaar is met Paasvuren en fierljeppen of kaatsen. Waarover toch meestal begripvol wordt gesproken, omdat ze beschouwd worden als de symbolen van de regionale of plaatselijke cultuur. Dus is er evenveel reden om de verdwijning van dat Kerkraadse koningzilver ook serieus te nemen, hoewel erkend mag worden dat enige behoedzaamheid voor overdrijving wel in acht mag worden genomen. Met name omdat men daar in Kerkrade en in Zuid – Limburg toch erg goed in is, om zo dat altijd heersende idee van achterstelling kennelijk te compenseren, waarbij men altijd geholpen wordt door een breed uitpakkende regionale pers. Terwijl enkele onsjes minder al meer dan voldoende zou zijn geweest.

Advertentie