Foute telefoontjes

Eens kijken of dit herkend wordt. Ook hier in huis zijn er dagelijks van die gewijde momenten. Niet het gezamenlijk gebed voor de maaltijd. Daar hebben wij nooit aan gedaan omdat religie nu eenmaal geen deel van ons leven uitmaakt. Desalniettemin kennen wij ook die verstilling, die toewijding die daar op lijken moet en waarin wij absoluut niet gestoord willen worden, maar wat natuurlijk altijd weer gebeurt. Zo’n tijdstip bevindt zich bij ons in de vroege avond, vlak voor acht uur, als het NOS Journaal op punt van beginnen staat. We zijn er dan helemaal klaar voor om gedurende de volgende twintig, vijfentwintig minuten alle nieuws tot ons te nemen. Een vorm van beeldreligie als het ware, die wij in dat korte tijdsbestek bedrijven en waaraan wij ons dan behoorlijk overgeven. Met als gevolg dat de ontluistering alleen maar groter is als een onverlaat het in die minuten waagt om ons te bellen, om bij ons in te breken. Maar ze bestaan, weten wij maar al te goed. En onze reakties zijn er ook naar, hoewel ze niet uitgesproken worden, maar zeker niet vrij van ergernis en vooroordeel zijn getuige onze snelle en gemakkelijke konklusie dat betrokkene zijn nieuwsgerief zeker haalt bij die gemankeerde nieuwsboeren van RTL of kennelijk genoeg heeft aan de pulp die het Hart van Nederland biedt.

Met die diskwalificaties lozen wij al een deel van onze irritatie en maken wij het ons mogelijk om de betreffende bellers nog enigszins fatsoenlijk te woord te staan, ook al leven ze in een heel ander wereld dan wij met onze toewijding aan het Achtuur Journaal. Wat zij dus demonstreren met dat ongekende vermogen om altijd op het verkeerde moment met hun telefoontje met de deur bij ons in huis te vallen. Sommigen lijken er een neus voor te hebben. Zoals we er bijna ook staat op kunnen maken dat die telefoon ook meer dan eens gaat als er bijvoorbeeld een voetbalwedstrijd op beginnen staat, waarna het eerste kwartier al op de buik geschreven kan worden. Want het babbelt en ratelt natuurlijk achter elkaar door zonder verder met iets of iemand rekening te houden. Maar wat kun je ook anders verwachten als per definitie het verkeerde moment wordt gekozen om naar iemand een telefoontje te plegen? We zullen dat maar het menselijk tekort en het eeuwige misverstand noemen waar we altijd mee te maken hebben en waar we met onze verstilling en toewijding nooit vanaf en langs zullen komen. Dit moest ik even kwijt en wilde ik delen, omdat ik mij niet kan voorstellen dat ik de enige ben die dit lot vaker treft.