Einde van de vriendschap met de VS

Misschien moet Trump nog wat vaker naar Europa komen en daar opnieuw als een botte boer en doldrieste stier te keer gaan om het besef dat je met zo’n vriend of bondgenoot geen vijand meer nodig hebt, nog meer tot leven te brengen. Hoezo zijn we in Europa nog soeverein als een Amerikaanse president even komt vertellen hoeveel % wij van ons bruto nationaal product aan Defensie moeten besteden, waarbij hij zichzelf en zijn land als de norm hanteert, onder het voortdurende motto “America first”? Dit kan toch niet waar zijn. Of zijn we zo vastgebakken en ingemetseld in dat Noordatlantisch bondgenootschap dat we geen kant meer op kunnen en dat daardoor volksvertegenwoordigingen geen bal hebben in te brengen als zo’n Trump last krijgt van een volgende oprisping om zich te bemoeien met onze interne aangelegenheden? Al met al leidt dit bemoeizieke gedrag dat de grenzen van soevereiniteit van landen overschrijdt, onwillekeurig tot de vraag of we eigenlijk niet veel beter op eigen benen kunnen staan dan ons te blijven uitleveren aan dit Amerika, waar momenteel nog weinig heilzaams vandaan komt. We zijn toch zeker niet vastgeklonken aan die Amerikanen omdat zij ons ooit, meer dan zeventig jaar geleden, bevrijd en geholpen hebben.

Aan het inlossen van een ereschuld mag toch eens een eind komen, zoals we ook niet tot het einde der tijden schatplichtig aan de Amerikanen hoeven te blijven. Europa zou waarachtig best zelfstandig verder kunnen en met een collectieve inspanning van de EU-landen en Europese NAVO-partners met gemak tot een serieus defensie-apparaat kunnen komen. Daar is Amerika absoluut niet voor nodig, zoals er dan evenmin nog behoefte bestaat aan de aanwezigheid van een robuuste Amerikaanse legermacht op ons continent. Dat al die militairen maar mooi terug naar Uncle Sam gaan, als wij met ons allen zelf onze militaire boontjes gaan doppen. Waardoor we echt de vrijheid krijgen om eigen keuzes te maken en we Trump en zijn entourage niet meer naar de ogen hoeven te kijken. Het wordt echt tijd voor zo’n scheiding nu Europa, geschoffeerd als het steeds vaker wordt, logischerwijs meer en meer uitgekeken raakt op dat land met haar almaar begrensder mogelijkheden. Het krijgt eigenlijk daardoor de rest van de wereld alleen maar te winnen.

Over robschimmert

een senior met een brede belangstelling en een sterke maatschappelijke betrokkenheid, die daaraan op schrift en in de vorm van een weblog vooral uitdrukking wil geven.
Dit bericht werd geplaatst in De wereld. Bookmark de permalink .

8 reacties op Einde van de vriendschap met de VS

  1. Mack zegt:

    Dat hij een pummel is, staat buiten kijf. Maar hebben we niet zelf een afspraak gemaakt die we niet nakomen, is dat niet slechts waar Trump op hamert?

  2. Dhyan zegt:

    Ja we zitten ingemetseld in het bondgenootschap en andere verplichtingen en………… de EU.

  3. Dhyan zegt:

    Of zijn we zo vastgebakken en ingemetseld in de europese unie dat we geen kant meer op kunnen en dat daardoor volksvertegenwoordigingen geen bal hebben in te brengen als de europese unie last krijgt van een volgende oprisping om zich te bemoeien met onze interne aangelegenheden?

  4. Mack zegt:

    We zitten zo vastgebakken dat Juncker er maar een neut op genomen heeft.

  5. Sjoerd zegt:

    Lijkt me het beste, gewoon en borrel drinken en vergeten die handel

  6. pjotr zegt:

    Wat mij het meest verbaast, is dat die 2% kennelijk in steen gehouwen zijn. Je zou toch denken, dat er enige redenering en berekening aan ten grondslag ligt. Een gecombineerd Europees leger zal in staat moeten zijn de Russen en mogelijke andere vijanden van het Europees grondgebied te weren c.q. te verdrijven. Meedoen met Amerikaanse militaire avonturen (Koeweit, Irak en wie weet wat al niet meer), lijkt mij geen Europese taak.

  7. L zegt:

    Hij voert gewoon Poetins agenda uit: tweespalt zaaien in de EU en de NATO.

Plaats een reactie