Een onversneden rechts kabinet

Nu de stof die een kabinetsformatie en een regeringsverklaring altijd doen opwaaien, is neergedaald, kan het land zijn knopen gaan tellen en bezien wat al die grote verhalen van Rutte, die schone beloften en vergezichten per slot van rekening voor die zo omstandig genoemde man in de straat, die gewone hardwerkende Nederlander gaan betekenen. Waar heeft Nederland zich uiteindelijk voor bijna vier jaar mee opgezadeld? Het beeld dat dan als eerste opdoemt dat is dat die gemakkelijke prater die Rutte is en blijft, zich bij deze gelegenheid echt rechts heeft ingehaald. Daar doen alle zo met de mond beleden mooie koopkrachtplaatjes helemaal niks aan af en dat hebben alle goede bedoelingen en maatschappelijke betrokkenheid van D’66 en Christen Unie niet kunnen voorkomen. Zij mochten het schaamlapje en het doekje voor het bloeden van dit kabinetsbeleid leveren. Zij moesten de bittere pil van dit onversneden rechts beleid wat vergulden. Want onversneden rechts is echt de richting die deze regering op stuurt. Daar helpt geen moederlief aan en dat wordt nog eens onverbloemd ondersteund door een reeks van feiten. En dan gaat het nog niet eens om dat mallotige idee om scholieren te verplichten om bij het begin van elke schooldag het Wilhelmus te zingen, noch het idee om de Tweede Kamer met het rood, wit en blauw op te fleuren. Symboolpolitiek heet dat, hoewel ze meteen wel kenmerkend is voor de geest die vaardig over Rutte III is geworden, mogelijk om Wilders en Baudet de wind uit de zeilen te nemen.

Zouden dat dan al zulke Angstgegners zijn geworden? Te oordelen naar de afschaffing van het raadgevend referendum wel. Maar er is meer in het voorgenomen beleid dat die royale switch naar rechts laat zien. Want wat bijvoorbeeld te denken van het plan om de asiel – en immigratieregels veel strikter te gaan toepassen? Waarmee al een eerste kwetsbare groep in de samenleving getroffen wordt. Maar nog veel heviger is de gedachte om het lage BTW – tarief met drie procentpunten te verhogen. Waarmee de toe te nemen koopkracht in een enkele klap te niet wordt gedaan en vooral de laagste inkomensklassen er de facto op achteruit zullen gaan. Te meer omdat de ziektekostenverzekeringspremies in 2018 en daaraanvolgende jaren fors, heel fors zullen stijgen. En dat terwijl de welvaartsgroei niet te stuiten lijkt, maar als het aan Rutte III ligt slechts de kant van de meer bevoorrechten op beweegt. Zoals die buitenlandse aandeelhouders die over hun Nederlands dividend geen belasting meer hoeven te betalen en in ons eigen land de twee -, drie – en meer keer modalen die nauwelijks krimp hoeven te geven, want gelukzalig meedeinen op de door dit kabinet zo bejubelde welvaartsgroei. Zo zijn bij deze ronde de kaarten dus geschud, met de onversneden rechterhand van Rutte, met Pechtold en Segers op de achterhand. Of hebben ze misschien toch iets in de melk te brokkelen gehad?

Advertentie