Debuut van een lichtgewicht

Dione de Graaf, medewerkster van Studio Sport, is typisch zo’n voorbeeld van iemand die veel te lang op de resevebank heeft gezeten en in de wachtstand heeft vertoefd. Waardoor haar gebrek aan journalistieke kwaliteit nooit aan de dag heeft kunnen treden. Tot dus het moment daar was dat zij gevestigde oude waarden moest gaan vervangen om vervolgens genadeloos door de mand te vallen omdat zij in de verste verte niet kon tippen aan het vakmanschap dat haar voorganger jaar in, jaar uit bij elk groot sportevenement had getoond. Toegegeven, geen ondankbaarder taak en bijna kanslozer missie dan om Mart Smeets op te volgen en deze te doen vergeten. Maar er moet waarachtig toch wel wat meer kwaliteit in Hilversum voorhanden zijn dan deze dame die de facto alleen maar kans ziet om aanminnig naar de camera te glimlachen en het de kijker slechts gezellig lijkt te willen maken. Oftewel hoe een Tourtraditie, de Toursfeer, welke jaar in, jaar uit net zo stond als VPRO’s Zomergasten, in een handomdraai en door louter domheid om zeep geholpen kon worden door het NOS Management dat dus tegen beter weten in deze Dione, aan wie het zich waarschijnlijk na al dat lange wachten schatplichtig voelde, op die prestigiueze plek parachuteerde.

En dat terwijl mannen als Henry Schut en Herman van der Zandt heel wat gekwalificeerder ogen om de Tourverslaggeving en – nabeschouwing een vervolg te geven dat waardiger zou aansluiten op de door Smeets gevestigde traditie. Met in dat geval bijna de zekerheid dat de Tourliefhebber zich dan nog serieus genomen voelde. Wat nu denkelijk bij menigeen zal ontbreken en tot afhaken moet hebben geleid, omdat men niet op gekwebbel en gegiechel zit te wachten, maar gewoon goede en smeuiïge verhalen, beschouwingen en analyses gepresenteerd wil krijgen, die uit betrouwbare en deskundige monden komen, als resultaat van het bevragen door een echte ingewijde. Waarna vanzelf dat wielersfeertje ontstaat dat die drie weken Tour op de Nederlandse tv jaren aaneen zo kenmerkte, maar dat nu met trefzekere hand om zeep is gebracht, door onder andere de inzet van het lichtgewicht Dione de Graaf, voor wie achter de schermen toch ook nuttig werk te doen moet zijn. Want voor de camera en op de buis zijn al haar toeren en pogingen niet meer te pruimen noch om aan te zien. Zodat dit eens is geweest, maar alsjeblieft nooit weer moet gebeuren.

Advertentie