Hoewel er vorig jaar al min of meer op werd gepreludeerd en het dus geen verrassing meer kon zijn, is het toch even slikken en valt het eigenlijk, ook tegen beter weten in, rauw op mijn dak. Voor het eerst zal er dit jaar tijdens de drie weken Tour de France geen ‘Avondetappe’ zijn. De vaste prik van de afgelopen jaren is er niet meer. En dat zal toch wennen zijn, zonder dat er daardoor nou echt een gat in de wereld zal worden geslagen. Want zo opzienbarend was dat programma ook weer niet. Maar het stond wel voor dat gevoel dat bij die zomeravonden in juli hoorde. Het zette in enige mate de toon ervan. Met een Mart Smeets keuvelend in de backseat en een glas wijn in de hand op telkens weer de fraaist denkbare locaties. Met bijna altijd dansende muggen in beeld en aangeschoven gasten die met hun aandeel in de conversaties alleen maar de gezelligheid en sfeer verhoogden. Met een anecdote hier en een puzzeltje daar kon geen kijker zich er een buil aan vallen, nee, deinde met gemak en haast dommelend de vijftig minuten door, welke Smeets en zijn ‘Avondetappe’ van de aandacht vroegen. Met een onvermijdelijk ontwaken uit die roes van voorspelbaarheid als Dalida haar “Buenas noches, mi amor” weer mocht kwelen.
Met ondertussen de glazen die op ons scherm werden geheven en het eigenlijk helemaal goed was gebleken, die fluistering waarmee dat programma langs kwam en niet eens een rimpeling in ons bestaan bezorgde, maar wel de perfecte afsluiting was van een wielerdag in de maand juli. Omdat we juist dan ook eens even, en vooral ’s avonds laat, niets aan ons hoofd willen hebben. Maar aan alles komt dus een eind. Ook aan deze ‘Avondetappe’, dat bijna – erfstuk, dat nu ondergebracht zal worden in de categorie ‘Van de dingen die voorbijgaan’. Zoals ook Smeets, waarschijnlijk tot opluchting van velen, factotum als hij in hun ogen leek te zijn geworden, langzamerhand in de coulissen zal worden geschoven, om plaats te maken voor de jeugd. Want ook aan hem zal de wisseling van de wacht niet voorbijgaan. Maar of het met de komst van Dione de Graaff in zijn plaats en op een andere tijd in die weken in juli echt leuker wordt, valt nog maar te bezien. Ik houd het er maar op dat zonder ‘Avondetappe’ de Tour de Tour niet meer is.
Mart Smeet is beslist ee nzelfingenomen man met een enorm ego, maar hij kan wel sfeer maken in zo’n programma.
Het was een eigenwijze opdonder, maar wel ene met kennis van zaken en met enig charisma. Ondanks alle kritiek mocht ik hem wel.