Sinds een aantal maanden ben ik behoorlijk verslingerd geraakt, eerst aan Wordfeud en vervolgens aan het traditionele Scrabble, dat nog op een bord en met plankjes wordt gespeeld. Hoewel beide loten van dezelfde stam afkomstig zijn en in essentie op elkaar lijken, blijkt het spelen ervan zich toch in twee geheel verschillende werelden en sferen plaats te vinden. Althans zo ervaar ik het wel. Is het aangaan van een strijd via Wordfeud en op een tablet met een tegenstander op afstand die noch zichtbaar noch tastbaar is, een betrekkelijk klinische bezigheid, het aloude Scrabble kent daarentegen compleet andere voorwaarden en omstandigheden waardoor je als speler, gewend als je bent aan de Wordfeud-condities, voor de nodige verrassingen komt te staan die zowaar blokkades en belemmeringen kunnen betekenen. Ik zie enkele voor mij opvallende verschillen waardoor het gewone scrabblen mij stukken lastiger afgaat. Allereerst is er de betrekkelijke onhandigheid van dat letterplankje dat het je moeilijker maakt om met de beschikbare zeven letters alternatieven en woordmogelijkheden snel zichtbaar te maken. Op de tablet is dat met een enkele vingerbeweging een feit zoals ook de oorspronkelijke situatie in een ommezien is hersteld.
Wat onder andere tot gevolg heeft dat als ik live scrabble speel, het met mijn gedachten switchen en ook mijn verbeeldingskracht beslist minder flexibiliteit vertonen en ik mij daardoor al op achterstand voel staan. Een tweede obstakel in diezelfde spelsituatie is dat je je toch min of meer, hoewel er geen tijdsregel is, gebonden voelt aan je tegenspeler die immers, hoe je het ook keert of wendt, op je zit te wachten. Dan kun je dus wel minuten en nog eens minuten nemen, maar dat kan uiteraard niet tot in het oneindige duren. Waar je met Wordfeud en de tablet dus alle tijd aan jezelf hebt en er een andere geestesgesteldheid ontstaat, die voor mij steeds meer vruchten begint af te werpen. Want mijn resultaten met die speelwijze zijn veel en veel beter dan wanneer ik het traditionele scrabble speel. Wat dat aangaat scoort Wordfeud bij mij dus dik in de plus. Maar het weegt in de verste verte niet op tegen de sfeer en de gezelligheid die ik telkens weer ondervind bij het dag-dagelijkse scrabble. Waardoor ik mijn bijna geregeld verlies daarbij maar al te graag onderga en absoluut op de koop toe neem.
robschimmert 
Het voornaamste van een spel is dat je er plezier in hebt. Live scoort daarbij altijd hoger omdat je de reacties van de mensen om je heen ervaart.
Met vier spellen synchroon allemaal in een ruimte met ieder een eigen tablet is ook heel leuk en heel gezellig.
WordOn is ook leuk.
Je vergeet nog het gekissebis: ‘Dat is geen woord, zo schrijf je dat niet, wellus, nietus!’ Altijd moet er een woordenboek op tafel die uitkomst moet bieden.
Dat wachten op je tegenstander, daar kan ik helemaal niet tegen, dus ik speel met meerdere mensen en als ik de laatste heb gehad is de eerste ook zijn ei weer kwijt!
Soms zie ik het helemaal niet, staar ik me blind op iets, leg het weg of neem een ander spel, en kom ik later terug lukt het prima. Ook merk ik dat je er aardig dystectisch van wordt, als een woord verticaal staat moet ik het soms echt even hardop zeggen om te weten welk woord er staat en wat het betekent.