Daar waren de van Rossems

Of het nou rondpompen, recyclen of uitmelken van bekendheid is, kan gevoeglijk in het midden worden gelaten. Feit is het wel dat met name de publieke omroep in haar jacht op de kijkcijfers er geen been in ziet om het fenomeen van de BN’er in alle mogelijke facetten kansen en een podium op radio en tv te geven. Ook al lijkt het helemaal nergens op, heeft het niks met hun eigenlijke capaciteiten te maken en verveelt het stierlijk, als er maar het etiketje van naam en faam op geplakt kan worden, dan is dat al meer dan toereikend zonder dat er nog een toets van kritiek hoeft te worden doorstaan. Althans niet bij de programmamakers die van de medewerking van die bekendheden op voorhand verzekerd zijn omdat hun ingebakken ijdelheid een van die voorwaarden was waardoor zij konden worden wat ze zijn. Wat dus meegenomen is. En voor de rest is het een kwestie van zendtijd vullen, dus voldoen aan dat hoogste in Hilversum geldende gebod gegeven het uitgangspunt dat kijkers en luisteraars nu eenmaal alles voor zoete koek slikken wat hen aangeboden wordt. Tegen die achtergrond en binnen dat kader wordt menig programma dus op zender gebracht dat van bepaald minder allooi is dan je van een serieuze organisatie als bijvoorbeeld een NPR mag verwachten. Met Bekende Nederlanders, die door niks en in elk geval niet door zelfkritiek geremd worden, in een treurige hoofdrol. Zoals daar vrijdagavond gedurende een half uur de familie van Rossem over ons scherm mocht dolen, want vertoond werd tijdens een rondwandeling door Maastricht, waarbij zij geacht werden vanuit hun wetenschappelijke achtergrond zinnig commentaar en een serieuze toelichting te geven op wat zij in die stad zoal zagen.

En dat mochten zij dus allemaal omdat een van hen, Maarten, in een wat verder verleden zinnige en tegelijk relativerende opmerkingen had gemaakt naar aanleiding van gebeurtenissen in de Verenigde Staten, in de geschiedenis waarvan hij zich bekwaamd had op wetenschappelijk niveau. Omdat hij dat dermate authentiek en origineel deed, werd hij door de publieken ook voor andere klussen gevraagd. Omdat het recyclen en rondpompen nu eenmaal zo in Hilversum gaat. Waarna van het een het ander kwam, hij bekende Nederlander werd en kennelijk tegelijkertijd ook zijn familie die daarmee competent en gekwalificeerd genoeg werd geacht om de kijkers mee aan de hand door Maastricht te nemen. Wat dus in een pijnlijk misverstand resulteerde. Een ernstige miskleun. Aangezien die hele tour door Maastricht nergens op leek en uiteindelijk resteerde in wat onduidelijk gemonkel en gebrom wat dus niet alleen het keurmerk van broer Maarten bleek, maar tot het gereedschap van de hele familie behoorde die daarmee te zeer in het zicht kwam en beter tegen zichzelf beschermd had moeten worden. Waardoor het dan ook verstandiger is om met deze vertoning die nog vijf vervolgen moet krijgen, te stoppen om zo de familie van Rossem verder te ontzien en de kans te bieden om zich in haar oorspronkelijke staat, waarin zij niet bekend was, te herstellen. Omdat je niemand zo’n afgang gunt, zeker als je zo’n naam hebt te verliezen.

Advertentie