Als we de media niet hadden, waren de kwesties van levensbelang op de vingers van één hand te tellen. Omdat de slag om de lezers, kijkcijfers, abonnees en dus reclamegelden onverminderd woedt, wordt zo onder de hand elke aangelegenheid ver boven zijn eigen proporties uitgetild. Waarbij nog een ander effect meespeelt. Want wanneer een probleem, of liever een vermeend probleem, ergens wordt aangezwengeld, dan kunnen concurrende media niet achterblijven en zijn daarom haast genoodzaakt om volgende dimensies eraan toe te voegen dan wel de kwestie gewoon in de eigen kolommen of op de eigen zender te kopiëren. En zo bauwt iedereen iedereen na en wordt een futiliteit zo maar talk-of-the-town en spreekt het hele land erover met een headline in het Achtuur-journaal als einde verhaal. Zo werken de wetten van de moderne communicatie, welke dagelijks voor onze ogen worden uitgerold. Van onbenul naar onbenul, maar wel belangrijk omdat men het erover heeft en daarmee dus een aktualiteit is geworden. Waardoor nieuws niet meer ontstaat, maar wordt gemaakt.
Met als meest recente voorbeeld de ophef die er wordt gemaakt over de wenselijkheid van het geven van kussen tijdens nieuwjaarsrecepties en of dat, als ze al worden gegeven, er één, twee of drie moeten zijn. Typisch zo’n zaak om wakker van te liggen dan wel om het hoofd te breken over wat precies te doen. De eerste bron van stress in het nieuwe jaar, die als ze al niet bestond, en ik weet niet beter dan dat dat tot dusverre zo was, dan nu in het leven is geroepen door de media die immers ook wat moeten in de nieuwsluwte rond de jaarwisseling. Met deze larie tot gevolg die het gemoed van deze en gene zonder twijfel aan het wankelen brengt als morgen nieuwjaarswensen op de eerste werkdag moeten worden uitgebracht. Reden waarom ik ieder veel wijsheid en weinig verlangen en lust toewens. Want voordat men het weet of zelfs vermoedt, zijn de poppen ook nog eens aan het dansen dankzij diezelfde media die zichzelf en vooral hun eigen taak vergaten door zo’n debat op te starten, terwijl dat geven van kussen aan het begin van het nieuwe jaar in een werkkring nog nooit een item van enig belang is geweest.
robschimmert 
Gewoon een hand geven vind ik al een crime met die dagen…
doe mij ook maar gewoon een handje maar ik ken er wel een paar die zouden willen dat het beleefd was om sommige mensen wel te kussen en de rest over te slaan.
Vroeger vond ik nieuwjaarsrecepties op het werk een ramp en bleef daar weg. Probleem was dat ze dan stuk voor stuk met een praatje langs je bureau komen en zeggen: ‘Ik had je gemist, had je het druk? En nog de beste wensen.’ Kortom de tijd door die ongein valt te bekorten door het allemaal in 1x op 1 plek te doen. Maar dan is het ook zo’n automatisme dat het na nummer 273 niet echt meer gemeend over komt.
Het 3x kussen is een algemeen iets, maar hadden ze qua discussie wat verder mogen trekken om te kijken hoe dat in de buurlanden gaat. Zelf heb ik een tijdje in een Franse staalfabriek gewerkt en daar werd bij elke ploegenaflossing handen geschud en de dames gezoend. Dus 5x per etmaal een nieuwjaarsreceptie. Waarvan ik er vaak 4 per etmaal meemaakte, omdat we daar lange dagen maakten. Vervolgens werd er ’s avonds in de locale stamkroeg weer handengeschud en gezoend. Daarna kan je dit eenmalige probleempje in Nederland niet meer serieus nemen.
In Duitsland is het tarief twee kussen.
Ik ben sowieso tegen kussen. (Behalve met mijn man) En als het al zo nodig moet, dan is één meer dan genoeg. Ik zou er niet over piekeren mijn collega’s een gelukkig nieuwjaar te KUSSEN! Bleh! 😦