De plichtmatigheden van Rutte

Natuurlijk regende het weer cliché’s en waren de open deuren ook niet te tellen, die gebezigd werden naar aanleiding van de vliegramp bij Donetsk. Het wierp een bijna voorspelbaar licht op het volledig ontbreken van originaliteit bij al diegenen die die gelegenheid klaarblijkelijk gebruikten om zichzelf vooral zichtbaar te maken. Tienduizenden condoleances, nog meer tweets die verdriet en medeleven moesten uitdrukken maar per slot van rekening niet verder kwamen dan dat obligate koketteren met zichzelf en een vermeend gevoel, waarvoor de sociale media wel uitgevonden konden zijn en mensen aldus een podium geeft om die zogenoemde beste kanten van zichzelf te laten zien. Maar ook hier geldt weer dat spreken zilver is en zwijgen goud. Zodat het beter zou zijn geweest als ieder zijn mond had gehouden en zich in stilzwijgen had gehuld. Uit echt respect voor de nabestaanden, maar nog meer om de ruimte te geven aan al diegenen die nu eenmaal ingehuurd zijn om bij dit soort gelegenheden de juiste woorden namens de natie te laten horen. Zoals een staatshoofd of minister – president die dus nu volledig overstemd werden door van alles en iedereen die vond dat zijn mening of haar beklag of uiting van medeleven er minstens zo veel toedeed dan wat Willem Alexander of Rutte te melden hadden.

Gemeten naar de inhoud van hun reakties was zo’n vorm van zelfoverschatting bij de willekeurige Nederlander die ook zo nodig iets van zich moest laten horen, nog best te begrijpen. Omdat de betuigingen van deelneming van overheidswege waarachtig niet overhielden, met daarbij Rutte als meer dan verdienstelijk eerste gelet op de plichtmatigheid van datgene wat hij te berde te brengen had. Want al dat rouwbeklag is natuurlijk o.k., maar om dat meteen te laten volgen door quasi flink – want klonk het anders? – er op te hameren dat hij niet zou rusten voordat de onderste steen boven zou zijn gekomen om de waarheid van dit drama aan het licht te brengen, was toch wel het minste dat uit zijn mond mocht komen. Alsof dat trouwens zoiets bijzonders is. Voor minder mag hij het als minister – president immers nooit doen, schatplichtig als hij altijd is aan de waarheid. Dus hoezo die onderste steen? Hoe flink wil je op het internationale toneel wel wezen als je je als premier van een land tot deze obligate praat beperkt? Zijn het toch weer de handelsbelangen, de interessen van zijn liberale vriendjes die hem ook richting Poetin beletten om de grote broek aan te trekken? Was hij daarom zo mager en zo bescheiden dat dit er wel toe moest leiden dat al die twitteraars en Facebook – vrienden hem overschreeuwden omdat Rutte opnieuw totaal geen volume en inhoud bezat?