De tijd dat we de sterren nog uit de hemel wilden plukken en dat ook tot onze levensvervulling hadden gepromoveerd, hebben we inmiddels ver achter ons gelaten. We zijn met onze beide benen op aarde geland en hebben geleerd om onze nederigheid te waarderen, om er van te genieten, om tot het inzicht te komen dat hoe beperkt en klein je wereld ook is, er nog altijd voldoende bloemen daarbinnen te vinden zijn. Waarbij het er voornamelijk van afhangt waar je wat van maakt en hoe je het vervolgens wilt waarderen. Misschien moet je daarvoor toch op het punt zijn beland waarop je zeker weet dat je je meeste boterhammen echt hebt gegeten en maakt die wetenschap je pas echt vrij als je je dus los hebt gemaakt van dat zogenaamde heilig moeten dat ons leven en onze samenleving zozeer teistert. En als je daarom dan niet meer zo nodig hoeft, kun je opeens tot de meest verrassende ontdekkingen en inzichten komen. Met als gevolg bijvoorbeeld dat wij ons steeds meer over onszelf beginnen te verbazen. Hoe we ons ergens warm voor kunnen lopen waarvoor we tien jaar geleden de schouders hadden opgehaald. Wat eens als flauwekul werd beschouwd, is zo maar een issue voor ons geworden nu ons levensritme een tempo lager is komen te liggen. Waarvan onze donderdagse focus een markant staaltje is. Was in 2003 niet met het volgend verhaal aangekomen.
Want we hadden je definitief weggebonjourd. Maar hoe tijden gewoonten op sleeptouw kunnen nemen, laat toch wel ons huidig enthousiasme zien om op donderdagen toch even naar de markt in Meerssen te gaan. Niet dat dat nou zo’n bijzonder evenement genoemd kan worden. Verre van dat en zeker niet in deze periode dat de zomer voorbij is en de terrassen daar niet meer bevolkt worden. Terwijl het in deze tijd voor ons er precies om gaat. Dit zijn de maanden dat die ene groenteman die daar zijn kolossale kraam heeft, muskaatdruiven in de aanbieding heeft die op geen plaats zo lekker zijn, er zo prachtig uitzien en ook nog eens belachelijk weinig kosten. Twee euro per kilo noem ik dus geen geld, terwijl ik geen plek ken waar dezelfde kwaliteit tegen die prijs wordt aangeboden. Dat is gewoon het geheim van Meerssen dat zich ook nog eens jaren al in stand weet te houden, maar waarvan ik mij nu pas de waarde realiseer. Zodat het op donderdagen tegenwoordig een klein beetje feest in huis is. Niet meer vanwege de maatjes van Jan Tuyp die jaren lang de kroon op onze donderdagen waren, maar door de muskaatdruiven uit Meerssen, die ons het water uit de mond doen lopen, maar waarvoor we geduld genoeg hebben om er dagen aaneen van te genieten. Want we zijn ten slotte niet voor niets ouder en wijzer geworden om wat lekker is ook langer te laten duren.
Doe mij toch maar een maatje… morgen op vrijdag, op de bloemenmarkt in Geleen
Muskaatdruiven, joekels, twee euro per kilo.