Geen profeet die brood eet

Zoals te doen gebruikelijk mag ik daags na afloop van de Tour de France weer met de billen bloot als ik voor de zoveelste achtereenvolgende keer moet konstateren dat ik bepaald geen profeet ben die brood eet. Hoewel mijn voorspelling van de top tien van het algemeen klassement, zoals ik die deed op zaterdag 29 juni, fractioneel beter was dan voorgaande jaren, hield het nog weinig over en duidde het wederom niet op echte deskundigheid. Althans in mijn beleving. Want je hoeft waarachtig niet tien jaar de wielersport te hebben bestudeerd om te kunnen voorzien dat mannen als Froome, Rodriguez, Contador en Valverde bovenin die einduitslag zouden figureren, Veel wijsheid was er evenmin voor nodig om alle geld te zetten op de overwinning van Christopher Froome na zijn excellente optredens in pittige koersen die als voorbereiding op de Tour werden gereden. Dus wat dat betreft en tot zover niets om mij op te beroemen, zoals mijn voorspelling dat Bauke Mollema een plaats in de top tien zou veroveren eerder ingegeven was door hoop dan door scherp inzicht in krachtsverhoudingen in het wielerpeloton. Zo eerlijk moet ik natuurlijk ook wel wezen. Waarmee we aankomen bij de echte proef op de som, te weten het antwoord op de vraag of die andere vijf toppers door mij ook waren voorzien. Welnu, Quintana, Kreuziger, Fuglsang, Navarro en Talansky waren ooit wel eens in mijn gezichtsveld gekomen, maar de wielerliefhebber en – kenner in mij had hun kwaliteiten dus duidelijk niet zo hoog ingeschat om ze een plaats in die top tien van het eindklassement toe te kennen.

Wat ik in vier gevallen nog een misser zou kunnen noemen, waar de negende plaats van de Spanjaard Navarro gewoon de toevalstreffer was die door geen enkel ander resultaat in het lopend wielerseizoen gerechtvaardigd werd. Blijven over die vijf man die ik de kwaliteiten had toegedicht om in de voorhoede van de Tour te eindigen, maar dat in de verste verte niet hebben waargemaakt getuige hun plaats in de rangschikking, met nog als beste Moreno die een zeventiende plaats bemachtigde en daarnaast Zubeldia, van Garderen en Niemiec die met respektievelijk de 36e, 45e en 57e positie op geen enkele wijze aan mijn hoog gespannen verwachtingen hebben beantwoord en in feite kompleet zijn afgegaan na eerdere prestaties in andere koersen en ronden die blijkbaar toch een incidenteel karakter hadden. En dan nog mijn dark horse die in mijn voorspelling de naam Ritchie Porte kreeg en die zich drie weken lang beslist heeft getoond, maar dat door een enkele inzinking niet heeft bekroond met een topklassering, want dat kun je de negentiende plaats per saldo niet noemen. Last but not least had mijn prognose natuurlijk wel iets meer cachet kunnen krijgen als een zekere topper niet vroegtijdig was uitgeschakeld door een zware val. Waardoor hij, Jurgen van den Broeck, erop moet hopen dat het volgend jaar beter met hem in de Tour afloopt en hij dan zijn steentje bijdraagt aan een geslaagder prognose van mijn hand. Hoewel het verder weinig afbreuk heeft gedaan aan het plezier dat ik heb beleefd aan drie weken prachtig wielrennen tijdens de Tour de France.

Advertentie