De macht van de heggenschaar

Welkom in de wereld waar de elektrische heggenschaar heerst en het duidelijk hoorbaar voor het zeggen heeft, zou ik bij wijze van begroeting willen zeggen tegen ieder die maar niet ophoudt te beweren dat er geen beter leven dan het buitenleven is. Behalve dan op de dagen dat het mooi weer is en de zon volop schijnt, want dan is de macht toch duidelijk aan de luidruchtige tuinmachines die dan hun werk doen, maar boven alles natuurlijk er gespecialiseerd in zijn om de weldadige stilte te verbreken. Dat hebben we de afgelopen drie dagen tenminste mogen ervaren, terwijl het geraas van die heggenscharen ook vandaag nog maar door blijft gaan. Wat kennelijk ook niet anders kan omdat dat vermoedelijk de prijs is voor onze behoefte om onze groene omgeving nog groener aan te kleden en te stileren volgens de wetten, dictaten en instructies van al die tv – tuinarchitecten die met hun verwoestend spoor van meningen er inmiddels voor hebben gezorgd dat ons land, dus ook mijn omgeving, vergeven is van de taxussen en buxussen die uiteraard in toom moeten worden gehouden om binnen de grenzen van onze smaak te blijven. Met als gevolg dat die onvermijdelijke hulp van de elektrische heggenschaat wordt ingeroepen, zo halfweg de zomer.

Horen en zien moet daarom wel vergaan, dus aangenaam buiten verpozen tijdens de mooiste dagen van het jaar tot de onmogelijkheden maken. Dat is de paradox die wij voor ons zelf hebben geschapen met het verfraaien van onze eigen omgeving, welke immers zoveel onderhoud vereist dat het welhaast machinaal dient te gebeuren. Met als gevolg dat onze tuin geen plaats meer is om er in gelukzaligheid niets te doen, maar een plek en plaatje wordt waar we alleen nog naar kunnen kijken omdat alle gerucht en andere omstandigheden een vertoeven daar geen pretje meer maken. Zo vergaat het mij dus ook regelmatig en de laatste dagen opnieuw, waardoor ik mij het hoofd in de schoot heb gelegd in afwachting van betere en stillere tijden. En omdat het toch niet anders kan, pak ik daarom in arren moede ook maar mijn elektrische heggenschaar die nota bene net tot op het scherpst van haar snede is geslepen om ook mijn taxushaag in bedwang te houden. Waarbij mijn motto luidt dat je geen herrie meer hoort als je zelf maar voldoende lawaai wilt maken. Dit voor de goede verstaander die dacht dat ik niet meer bij en in deze tijd thuis wilde horen…..

Advertentie