Er komen soms van die berichten uit het buitenland binnen die je in vertwijfeling doen afvragen waarom je toch in dat saaie Nederland moet leven waar de sfeer en de mentaliteit bepaald wordt door de braafheid van de van Haersma Buma’s en de Slob’s. Waar dus nooit wat aan de hand is en alles en iedereen elkaar in de morele houdgreep heeft om vooral niet buiten het potje te piesen. Want wie groots en meeslepend wil leven, is in Nederland zeker niet thuis en daarmee daar aan het verkeerde adres. Zo luidde mijn bijna jaloerse overpeinzing naar aanleiding van het nieuws over het politiek schandaal dat Tsjechië sinds enkele weken in haar greep heeft en waarbij alles draait om een vrouw, een schoonheid, Jana Nagyova, die als een spin in het web zo maar de kans heeft en krijgt om te verdelen en heersen naar haar goeddunken zonder dat zij door iets of iemand gekozen is of bevraagd schijnt te worden. Onder haar slagschaduw woedt een strijd om geld, macht en liefde met als logisch decor een corruptie die breed om zich heen heeft gegrepen, zo breed dat het Openbaar Ministerie en onderzoeksrechters hun aktiviteiten vanuit het verre Olomouc moeten doen.
Want niemand blijkt nog in te willen staan voor de integriteit van de rechterlijke macht in Praag. En het mooiste en spannendste van het hele verhaal is dat die fascinerende Jana zelfs de premier van het land in haar netten heeft weten te verstrikken en de geheime dienst zover heeft gekregen dat deze de vrouw van die premier ook is gaan bespioneren teneinde argumenten te vinden waardoor het tot een scheiding van die twee zou kunnen komen. Kijk, als politiek dan toch strontvervelend en niet te verteren is, dan zijn vrouwen als deze Jana natuurlijk een uitkomst en tegelijk gefundenes Fressen voor de mooiste verhalen, die geen scenarist verzonnen krijgt en waar ook bij ons in Nederland wel degelijk behoefte aan is. Alleen wij missen de Jana’s, die hun eigen grenzen willen overschrijden en daarin verder gaan dan wij in onze stoutste (of zijn het stoute) dromen kunnen dromen. Wij moeten ons tevreden stellen met Lilian, Jetta, Edith en meer van dat spul waar niets bij te halen is, laat staan dat er wat over te fantaseren valt. Hoogstens iets dat in de buurt komt van de dood in de pot.
Neem dan Prins Bernard, die wist van wanten in dat opzicht, trouwens eerder koningen hier ook wel heb ik begrepen…
Maar dit overtreft toch iedere fantasie. Sorry, maar daar kan geen Bernhard tegen op.
Wij hebben toch Mata Hari gehad? Ze lopen daar jaren achter.
Dat was natuurlijk klein bier vergeleken bij Jana. Mata Hari was slechts een spionne. Dit lijkt veel meer op de vrouwelijke Raspoetin.
Iemand met zo’n gemeen mondje zou ik geen schoonheid noemen, al heeft ze nog zo mooi haar.
Inderdaad, ik zit net naar haar foto te kijken en vraag me af waar die schoonheid dan in schuilt. Ze heeft mooi haar, dat wel.