Heerlen en Beelen

Beter één vogel in de hand dan tien in de lucht. Maar of dat spreekwoord ook echt van toepassing is op het succes dat de gemeente Heerlen gemeend heeft te boeken, is op zijn zachtst gezegd twijfelachtig. Het lijkt meer op de dode mus waar men zich daar blij mee maakt. Want kennen ze daar dan nog altijd niet die jongens van 3FM, voor wie die radiozender eerder uitgevonden is dan dat ooit bij hen het woord dienstbaarheid of zelfs nederigheid in hun knikker komt? Om dan maar helemaal te zwijgen van dat Glazen Huis dat voor de roem en glorie van een vent als Giel Beelen in het leven geroepen kon zijn. Zodat de blijdschap in Heerlen over de komst van dat eindejaarsevenement in 2015 een beetje onnozel aandoet.

Het roept zelfs het beeld op van wat provincialen die maar niet in de gaten willen hebben dat zij het paard van Troje hebben binnengehaald met die drie deejays die met hun gespeelde heldendom van alleen maar sapjes drinken wat graag koketteren en nul komma nul boodschap hebben aan de plaats waar dat allemaal gebeurt. Want het merk ‘Heerlen’ wordt op deze manier zeker niet extra in de markt gezet, met drie van die geboren aandachtstrekkers met opgeblazen ego’s, voor wie het plaatje draaien het begin en het einde van hun wereld is, ongeacht de plek waar zij zich bevinden. Als ze maar in de picture zijn. Want uitsluitend zij zijn het merk dat telt. Dat lijkt de gemeente Heerlen vergeten waardoor dat zo graag door haar uitgevente succes nog het meeste weg heeft van een kat in de zak, zeker als die zo sprekend op Giel Beelen lijkt.