Liefde voor boeken

Elk mens heeft natuurlijk recht op zijn liefhebberij, afwijking en zelfs razernij, mits die zich beperkt tot het eigen domein en niemand er verder last van heeft. En als anderen er hun voordeel mee doen, des te beter, zullen we dan maar zeggen. Zo ongeveer heb ik in de loop der jaren, met pieken en dalen, afhankelijk van de gezins – en budgettaire situatie, en gesteund door mijn wederhelft die daarin op een bepaald moment met volle kracht is meegegaan, een gekte kunnen ontwikkelen die mij, en nu ons, alleen maar plezier bezorgt doordat wij er bij tijd en wijle anderen ook mee van kunnen laten profiteren. Van jongsaf aan ben ik namelijk een liefhebber van lezen en boeken. Wat op zich verschillende werelden zijn. Want lezen kan zich tot lezen beperken, waarna afscheid van het betreffende boek wordt genomen, het van de hand wordt gedaan of terug wordt gegeven aan de uitlenende instantie. Dat bleek op zich voor mij toch te mager te zijn om het plezier dat ik aan een boek beleefde, ook vast te houden. Het moest voor mij tastbaar blijven, in mijn buurt, waardoor een gelezen boek als vanzelf in mijn boekenkast diende te belanden. Die keuze heb ik rond mijn twintigste gemaakt, hoewel het geen verzamelen werd, omdat dat toch meer aan het hebben om het hebben doet denken. Hoogstens lijkt het erop en heeft het veel weg van het verzamelen en ook etaleren van leeservaringen, hoewel daar in de laatste jaren een serieuze verandering in is opgetreden.

Omdat het zomaar kan gebeuren dat wij boeken aanschaffen die een tijd ongelezen in onze kast blijven staan, nu ons budget ruimer is geworden dan de tijd die ons ter beschikking staat of die wij voor het simpele leesplezier willen inruimen. Gevolg van dit alles is wel dat ik, dat wij momenteel zo’n vijftig jaar verder in onze liefde voor het boek nu langzamerhand een collectie hebben verworven die ons ten eerste met trots vervult, die wij een sieraad in onze woning vinden, waaruit wij met het grootste plezier anderen ook laten putten, hoewel we uiteraard het overzicht graag bewaren en dus dat uitlenen steeds tot vier of vijf vrienden en kennissen beperken. Afgezien van het feit dat onze dochters die inmiddels ook volledig besmet zijn geraakt met ons leesvirus, altijd weer met een mandjevol van ons fraais huiswaarts keren en nog altijd niet bekeerd blijken tot de e – reader, die een vloek, een gotspe is voor ons bibliofielen. Omdat een boekenkast gereduceerd tot een enkel schermpje van geen kanten oogt en bovendien niet uitsluitend mijn voorkeuren bevat. Sterker nog, je kunt gevoeglijk op een overvloed aan leesvoer rekenen dat haaks staat op je eigen interesse. En dan heb ik het nog niet erover dat het omslaan van een bladzijde een ander gevoel geeft dan het voortdurend scrollen om verder in het verhaal te komen. Gooi het gerust maar in mijn pet en aan mijn lijf vooral niet die polonaise die mijn boekenkast overbodig maakt en die mij die liefde zou afnemen.

Advertentie