Op dit moment, zo tussen Kerst en Oud en Nieuw, is er nog niet veel van te merken. Maar de stand van de kalender wijst er onmiskenbaar op. Ergens in het heelal is de lichtschakelaar omgedraaid zonder dat dat al meteen in onze contreien opvalt. Er zit immers een soort van dimmer op dat mechanisme dat er toe leidt dat wij pas rond de derde week van januari in de gaten krijgen dat de dagen echt gaan lengen. En dan moet het nog wel een zonovergoten en heldere dag zijn, wil dat langere licht al enigszins opvallen en haar eerste invloed doen gelden op ons gemoed. Nu moeten we het nog doen met het enkele idee, met de wetenschap als zodanig dat de dagen in feite langer worden. Hoewel dat besef, dat uiteraard versterkt en gevoed wordt door de jaarwisseling, ook al verlichtend werkt, bevrijd als we zijn van de last die die tocht met de nachtschuit ons tot de eenentwintigste december bezorgde.
Een nieuw licht begint ons al te wenken zoals het tegelijk nieuw leven aankondigt dat per minuut, per uur en per dag dichterbij komt en ons handbereik nadert. In dat perspectief streep ik de laatste dagen van de oude kalender af en zal de kerstboom die het vorig jaar bekroonde en met haar versiering tegelijk feestelijk uitluidde, probleemloos en zonder pijn in het hart de deur uit worden gedaan, terwijl 2012 met dezelfde zucht van verlichting zal worden afgesloten. Dat staat voor volgende week op mijn agenda en daar kijk ik met verlangen naar uit. Om zo echt plaats voor het nieuwe licht in mijn leven in te kunnen ruimen. Want wat mij betreft heeft december nu wel haar beste tijd gehad en is het alweer lang genoeg donker gebleven. Of is er iemand voor wie die winterse duisternis niet voorbij hoeft te gaan?
robschimmert 
Ik ben eigenlijk een echt wintermens, maar met het verstrijken van de jaren en de aanschaf van een cabrio mag voor mij de zomer ook wel weer komen.