Koopkrachtplaatjes

Aan grote verhalen en dikke beloften is er weer geen gebrek tijdens deze verkiezingscampagne. Je kunt er alleen zo bitter weinig mee omdat je geen enkel criterium bij de hand hebt om te toetsen wat er van al die praatjes nu echt waar is of wat er van uitkomt. Wat dat aangaat, is het veel handiger om even te kijken naar de huidige stand van het land die bottom line dus gerealiseerd is door de aktiviteiten van het demissionaire kabinet – Rutte. Daar hebben we het allemaal uiteindelijk aan te danken. En cijfermatig is dat uitgedrukt in de CBS – cijfers over de koopkracht van de Nederlandse bevolking in 2011, welke laten zien dat die over de hele breedte in dat jaar met 0,4% daalde en dat alleen de hoogste inkomensgroepen daaraan wisten te ontkomen. Daarmee is 2011 het tweede jaar dat de koopkracht daalde. Voor de berekeningen van de koopkracht verdeelt het CBS de Nederlandse bevolking naar inkomstenbron en de hoogte van het inkomen. Dan blijkt dat wie vorig jaar afhankelijk was van een pensioen of een uitkering, dat die de grootste daling ondervond. Gepensioneerden zagen hun pensioen minder gecorrigeerd worden voor inflatie of zelfs gekort worden. Hetzelfde gold voor uitkeringsontvangers, bijstandsgerechtigden en arbeidsongeschikten. Die hele groep leverde tussen de 0,8% en 1,1 % aan koopkracht in.

Zelfstandigen zagen hun koopkracht met 0,6% dalen. Maar binnen deze groep zijn de verschillen groot. Zo zag een groep van tien procent zich gekonfronteerd met een daling van 34 %, waartegenover een even grote groep stond die de koopkracht met 29% zag toenemen. Volgens het CBS zagen werknemers hun koopkracht gemiddeld toenemen met circa 0,5 %, vooral als gevolg van periodieke loonsverhogingen, baanverandering of promotie. Maar die stijging komt voornamelijk voor rekening van de hoogste inkomens. Want uitsluitend de top tien procent met een inkomen dat boven de 100.000 euro per jaar ligt, zag zijn koopkracht met 0,8% stijgen. De tien procent daaronder, dus werknemers met een inkomen van 80.000 euro tot 100.000 euro, bleef op hetzelfde koopkrachtniveau als het jaar ervoor staan, terwijl de overige tachtig procent minder te besteden had, met een grootste daling bij de twintig procent van de werknemers met de laagste inkomens. Dit is dus andere taal waar onmogelijk een draai aan te geven is. Het zijn de harde feiten en cijfers die maar voor een enkele uitleg vatbaar zijn en dus het beste aanknopingspunt zijn om de keuze in het stemhokje te bepalen. Om heel kort te gaan, kunnen al die politici wat mij betreft na deze cijfers zich verder de moeite van hun koopkrachtpraatjes en – plaatjes besparen. Omdat de teerling hiermee heel duidelijk geworpen is.

Advertentie