Vandaag overviel me een gevoel, een gevoel van leegte leek het wel, dat ik al maanden niet meer had gehad. Ik miste iets. Het had er veel van weg dat er niets aan de hand was, dat ik bij wijze van spreken niets had om naar uit te kijken. En dat moest te maken hebben, konkludeerde ik toch snel, met het feit dat de sportzomer is afgelopen. Een paar dagen kon ik de illusie van haar aanwezigheid nog vasthouden met het vooruitzicht van het verslag van de Clasico San Sebastian en van de interland België – Nederland, maar vandaag is het toch definitief gedaan en valt er niets meer te beleven of om naar uit te kijken. Waardoor het stil is, er niets te beleven valt in tegenstelling tot de afgelopen drie maanden gedurende welke je dagelijks de televisie maar hoefde aan te zetten of er was wel op ieder gewenst moment topsport te zien. De Giro d’Italia, Rolland Garros, het EK Voetbal, de Tour de France, Wimbledon en de Olympische Spelen. Vandaar dus die immense leegte, die stilte die opeens over ons leven is gevallen, waardoor we opeens weer op onszelf aangewezen zijn en we de tijd maar door moeten zien te komen. Dan wordt een week wel lang als je van het ene naar het andere weekend moet leven voor de volgende ronde in het competitievoetbal.
Hoewel in die nood is voorzien doordat er nu al gespeeld wordt op vrijdag, zaterdag, zondag en maandag en er halverwege de week minimaal een keer in de twee weken op dinsdagen, woensdagen en donderdagen Europees voetbal is te genieten, waardoor het leven van de sportliefhebber stukken genietbaarder wordt en de winter ook gemakkelijker door te komen. En als het dan allemaal nog niet mee blijkt te vallen en de dood in de pot lijkt te dreigen, is er nog altijd de vaderlandse politiek met haar verkiezingsrondes bijna ieder jaar plus alle debatten in en buiten de Kamer, die ook kunnen bijdragen aan een amusant bestaan. Want daar gaat het toch om, dat we het jaar een beetje leuk door kunnen komen en ons niet hoeven te vervelen. Wat nu na die sportzomer toch zomaar gebeuren kan, als we niet keurig door de media van de straat worden gehouden voor ons brood en al onze spelen. Want we mochten eens in onze ledigheid onze gedachten en onze belangstelling een andere kant uit laten gaan, bijvoorbeeld in de richting van het duivels oorkussen.
robschimmert 
We krijgen nou toch de competitie van de verkiezingen?? Hier mag je zelf meedoen, je mag stemmen wie er moet winnen. Dat is toch veel leuker dan passief op de bank zitten kijken wie de kampioen wordt?
Moet sportliefhebber niet voetballiefhebber zijn?