Een Duitse gotspe

Ze kunnen het niet laten, de Duitsers. Hoe keurig, beschaafd en innnemend ze zich heden ten dage ook voordoen en gedragen, waakzaamheid voor hen blijft geboden. Want als zich even de gelegenheid voordoet, blijken ze zichzelf en hun verleden meteen weer te vergeten. Zodat het op de tellen passen geblazen blijft als je met ze van doen krijgt of als je ze nodig mocht hebben. Vraag het de Grieken maar omdat die, nu ze zo nadrukkelijk in het verdomhoekje zitten, hun trekken thuis hebben gekregen van de Duitse maagd in eigen persoon, van Frau Angela Merkel. Zij moet langzamerhand het idee hebben gekregen dat zij in de buurt van de absolute macht over de Europese economie verkeert om het volgende brutale staaltje van luchtfietserij te kunnen leveren. Wat meteen het meest sprekende blijk ervan is wat er gebeurt als Duitsers in de buurt van heerschappij dreigen te komen. Dan lijken zij alle grenzen en verhoudingen uit het oog te verliezen en hebben ze zichzelf ondanks alle harde lessen uit het verleden niet meer in de hand getuige het dictaat dat dat rijke Duitsland voor het armlastige Griekenland voor ogen had en dat terecht als een regelrechte schoffering opgevat kon worden.

De Duitse bondskanselier leek het namelijk wel een vruchtbaar en constructief idee, dat de Grieken bovendien zou helpen bij de opbouw van hun land, om voor hun land een soort commissaris aan te stellen waaraan de Griekse regering allereerst alle belastinginkomsten zou moeten verantwoorden, maar van wie ook de toestemming nodig zou zijn voor begrotingen en alle miljoenen-uitgaven. Een idee dat zonder twijfel onzalige associaties zal hebben gewekt bij ieder die de Tweede Wereldoorlog bewust heeft meegemaakt en tegelijk ook een gevoel moet hebben opgeroepen dat een land hiermee gedegradeerd wordt tot een wingewest dat al zijn souvereiniteit daarmee zal verliezen. Maar wat de hele suggestie tot een ware gotspe maakt, is dat ze uit Duitse kokers komt, bedacht is door de regeringsleider van een land dat voor alle leed dat het tussen 1940 en 1945 in Griekenland heeft aangericht, nog nooit een drachme aan herstelbetalingen heeft verricht. En dat durft nu opnieuw hoog te paard zijn wil alweer op te leggen aan de Grieken en hen zo te vernederen. Vandaar dat waakzaamheid geboden blijft. Want het zijn en het blijven Duitsers die hun streken kennelijk nooit verliezen.

Advertentie

Over robschimmert

een senior met een brede belangstelling en een sterke maatschappelijke betrokkenheid, die daaraan op schrift en in de vorm van een weblog vooral uitdrukking wil geven.
Dit bericht werd geplaatst in De wereld en getagged met , , , , , , , , , , , , , , , , , , , . Maak dit favoriet permalink.

8 reacties op Een Duitse gotspe

  1. Fien zegt:

    Ik krijg bij dit logje een onaangenaam gevoel Rob. En dat heb ik toch niet vlug bij het lezen van je logjes.

    • robschimmert zegt:

      Ik kan me dat best voorstellen. Ik heb alleen maar geprobeerd dat akelige gevoel dat de actie, of liever gezegd het idee, van Merkel bij mij opriep om dat naar een log te vertalen. Want het getuigt wel van een ongekende arrogantie om het Griekse volk zo aan de ketting van Europa, schrijf de Duitsers, te willen leggen. Dik zestig jaar is nog niet eens een mensenleven. Dus vraag dan niet van de Grieken of de iets ouderen onder ons het uiterste en dat heet dan vergeten.

    • robschimmert zegt:

      Het begin van een artikel dat vanavond in de NRC op pagina 1 stond:
      “Wie een volk dwingt te kiezen tussen financiele hulp en nationale waardigheid, negeert elementaire lessen van de geschiedenis.” Evangelos Venizelos, de Griekse minister van Financien, zei het nog netjes dit weekend. Anderen trokken expliciet de parallel tussen het Duitse plan om de Griekse begroting onder Europese curatele te plaatsen en de Duitse bezetting in de Tweede Wereldoorlog. ‘Anschluss-economie’ aldus de bloggende hedgefundsmanager Marshall Auerback. Ik bedoel maar, Fien, in zulk beroerd gezelschap bevind ik mij niet als ik deze onaangename tekst schrijf……

  2. RadaR zegt:

    Er schijnt een Duitser rond te lopen, die nog een leuk baantje zoekt. Hij heet Seyss Inquart II.
    Geen enkele moeite met de toon die je gebruikt, Rob. Niet alleen is de associatie die je verwoordt volledig juist, maar de waarheid is nu eenmaal hard. Net zo goed dat er altijd mensen blijven die de harde waarheid liever niet horen. Dat verstoort het beeld van hun realiteit. Het beeld van de Griekse realiteit heeft men geen boodschap aan.

  3. mack zegt:

    Proest. Mooi logje.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s