Het terugblikken op 2011 is niet aan mij besteed. Allereerst is het een jaar dat ik toch het liefst zo snel mogelijk achter mij wil laten. Bovendien zijn er meer dan genoeg media die zo’n Oudejaarsdag als een geschenk uit de hemel beschouwen omdat ze daardoor weinig 
hoeven te doen om met een verhaal of een uitzending voor de dag te komen. Mogelijkheden zat om daar elementen van het afgelopen jaar namelijk in te stoppen. Mij dus niet gezien, zij het dat ik toch een uitzondering maak, met een heel goede reden. Want frappanter kan het bijna niet dat we in 2011 van twee mannen afscheid hebben genomen die als duo mij in mijn jonge jaren vaak aan het lachen hebben gemaakt, zozeer dat mij de tranen over de wangen liepen en dat ik het er bijna van in mijn broek deed. En bij mij niet alleen, weet ik zeker. Menige leeftijdgenoot zal dezelfde warme herinneringen koesteren aan die zaterdagavonden in de zestiger jaren toen zij, Johnny en Rijk, met hun flauwekul weer een nieuwe dimensie toevoegden aan het begrip humor dat voordien met Snip en Snap, Willy Vervoort en Cees de Lange het niveau van zouteloosheid maar niet leek te ontstijgen.
Met als gevolg dat Johnny Kraaykamp en Rijk de Gooyer in hun rol van “Een paar apart” of gewoon als “Johnny en Rijk” op hun eenzame hoogte de wegbereiders werden voor de lach die nadien ook veel uitbundiger zou gaan klinken in theaters en cabarets. Was dat hun maatschappelijke en artistieke betekenis, nog belangrijker is het voor mij dat ik via hun lol op die zaterdagavonden die wij ook in familiekring beleefden, ook een warme herinnering koester aan die jaren die ik toen nog thuis was. Met nogmaals dank aan Johnny en Rijk die op onnavolgbare wijze hun bijdrage daaraan leverden en wat mij betreft, hoewel het jammer blijft dat aan alle goeds een eind moet komen, terecht op een hoge leeftijd hun leven dit jaar hebben mogen afsluiten. Als eerbewijs aan hen nogmaals een van hun beroemde sketches, waar ik nog altijd onbedaarlijk om kan lachen. Wat hun kwaliteit eens te meer tekent en het vanzelfsprekend maakt dat zij daarmee een plaats verdienen in mijn portret van de dag.
robschimmert 
Helemaal ééns. Ik vind het eigenlijk amper gedateerd wat ze doen. Het is nog steeds leuk. Dat heb ik ook met Cox en Halsema.
Ik vond Rijk altijd een beetje een vervelende man, maar Johnny Kraaykamp is weergaloos. Altijd gebleven, ook in serieuze rollen.
En daarom was de combinatie zo’n eclatant succes, volgens mij.
Er draait regelmatig een aardige documentaire over de 2 op Humor24. Zelf vond ik Rijk ook fantastisch in de familie Doorsnee in het plat Utregs.