Boerenbedrog van Rutte

Denk niet dat ik al klaar met hem ben dit jaar. Ik heb nog een appeltje met hem te schillen. Gewoon omdat hij vindt dat het allemaal vooral lekker makkelijk moet zijn, er het beste snel gescoord kan worden en het liefste voor open doel. Tot nu toe lijkt hij er mee weg te komen, hoewel je vaker niet moet vragen hoe. Zoals bijvoorbeeld een paar dagen terug toen hij wel heel opzichtig en doorzichtig de handen van zijn publiek op elkaar kreeg, terwijl hij, premier van Nederland, als geen ander had moeten weten dat hij een loze kreet annex belofte liet horen die in de buurt kwam van het goedkoopste boerenbedrog. Anders kan ik zijn optreden niet noemen, een minister – president onwaardig, toen Rutte naar aanleiding van alle ophef over het kindermisbruik binnen de Rooms – Katholieke kerk ook daar graag een graantje van mee wilde pikken, dus een paar tienden van een procent in de populariteitspolls wilde versieren. En hoe doe je dat? Door dat te roepen waarvan je bijna met zekerheid weet dat de mensen dat willen horen. Appeleren aan het meest voor de hand liggend sentiment. Door de onderbuikgevoelens te beroeren. Met wat kreten te slaken kom je dan al een heel eind, moet hij zeker geweten hebben.

Daarom spreek je allereerst als autoriteit je afschuw uit om vervolgens te benadrukken dat de schuldigen alsnog gestraft zouden moeten worden en dat verjaring eigenlijk niet aan de orde behoort te zijn. Waarna je als politiek zwaargewicht natuurlijk al een best figuur hebt geslagen, zeker als je daar nog aan toevoegt dat je je er voor wilt inspannen om te laten onderzoeken of en zo ja hoe die eventuele verjaring omzeild zou kunnen worden. Een tevredener gehoor zal hij op dat moment niet getroffen kunnen hebben, waarmee hij zijn punt had gemaakt. Ondanks dat hij heel goed moet hebben geweten dat die hele toezegging van hem geen bal waard was, niets te betekenen had, omdat bestaande wetgeving, nationaal en internationaal, geen enkele ruimte laat om alsnog, na dertig, veertig jaar, in dezen tot strafvervolging over te gaan. En net zo goed zal hij hebben beseft dat er verder toch niemand van dat publiek nog zou malen over een achterwege blijven van die beloofde follow up. Men had zijn statement gehoord en dat was voldoende, heeft Rutte zeker geweten. Waarmee hij dus welbewust volksverlakkerij pleegde en ook nog eens met die eeuwige grijns. Als dat geen gebrek aan fatsoen is. Of heet dat een politieke doodzonde?

Advertentie