Kerstmarkten en Kerstgevoel

Valkenburg mag zich dé Kerststad van Nederland en Limburg noemen. Die status is min of meer bevestigd doordat nieuwszender CNN het Geulstadje rangschikte in de toptien van Kerststeden in de wereld. Nu heeft het allang gehengeld naar dat predikaat, met die hele keten van evenementen welke gedurende de laatste vijf weken van het jaar op een enkele vierkante kilometer worden georganiseerd. Wat er dus toe heeft geleid dat in die periode van het jaar circa 750.000 mensen de weg weten te vinden naar Valkenburg, ofwel 150.000 per week, dus door de bank genomen zo’n twintigduizend per dag. En dat op een totaal van circa tienduizend inwoners. Maar dat schijnt dus niet te tellen, omdat er dik geld wordt verdiend. Meer dan tijdens de zomervakantie, hoe gek dat ook klinkt en hoe raadselachtig het ook is. En daar voegt zich onmiddellijk een volgende vraag aan toe, die mij met name en nog meer bezig houdt. In die periode voor Kerst mijd ik in principe Valkenburg. Eigenlijk wil ik er niets te zoeken hebben omdat je er dan echt over de hoofden kunt lopen. Maar omdat ik er niet al te ver vandaan woon, zo’n vijf kilometer, kom ik er soms niet omheen om daar toch wel eens te zijn voor een enkele boodschap die ik bij mij in het dorp niet gedaan krijg, omdat daar nu eenmaal niet alles te koop is.

Dan loop ik in Valkenburg rond en zie wat er zoal wordt aangericht om die 750.000 bezoekers die kant op te krijgen en te amuseren. En dan heb ik het slechts over wat er op straat te zien is en blijven de kerstmarkten in de twee grotten buiten mijn beschouwing. Maar als ik de commentaren die ik daarover van deze en gene hoor, voeg bij mijn eigen waarnemingen, dan worden de vragen bij mij alleen maar groter en begrijp ik totaal niet wat die kolossale hoeveelheden mensen bezielt om naar Valkenburg te komen. Leef ik dan echt in een geheel andere wereld, waarin kennelijk geen plek is voor het soort Kerstgevoel dat op de kerstmarkten en tijdens Christmasparades wordt verkocht en opgeroepen? Is het zoiets als het idee van gezelligheid dat men kan krijgen als men met duizenden door de smalle straatjes wandelt, terwijl onophoudelijk de klanken van Wham over al die hoofden worden uitgestrooid als de Kerst van het vorig jaar nog eens bezongen wordt? En zou hier en zo de kiem zijn gelegd voor het ongemakkelijke gevoel dat Kerst anno 2014 bij mij teweegbrengt? Het moet haast wel. Omdat ik er in deze vorm en sfeer niets meer mee kan beginnen.