Hoewel het toegejuicht zou moeten worden dat de oudjes het in de muziek nog altijd goed willen doen, hun beste beentje trachten voor te zetten, moet ik in alle oprechtheid bekennen dat de aanblik van al die pogingen mij toch vaker met plaatsvervangende schaamte vervult. Want zo wil je toch niet als zeventiger zijn? En is het echt nodig dat je je eigen verval zo etaleert? Ik zie er het nut niet van in, te meer omdat het ook op jezelf terugslaat als leeftijdgenoten nog zo te keer zijn aan het gaan en het beeld van hun hoogtijdagen aan diggelen helpen. Dat is mijn gevoel dat mij des te meer dwars zit en mij ten dele zelfs verwart omdat ik nog altijd horden mensen zie die in vervoering raken van de aanblik en het geluid van twee krassende bejaarden als Leonard Cohen en Bob Dylan toch zijn, maar die in niets nog doen denken aan hun beste momenten die zeker veertig jaar terug liggen en waar zij kennelijk nog op willen teren. Daarin dus gesterkt door vooral die miljoenen leeftijdgenoten die hun herinneringen maar blijven verversen en zo hun eigen verleden koesteren.
Niettegenstaande alle valse noten die ze zoveel jaren later blijken te bevatten, als de stemmen van Dylan en Cohen, die daar de spreekbuis van zijn, tenminste goed beluisterd worden. Want een gehoor is het niet, hun gezanik dat maar doorzeurt en dat nog enige klank en kleur krijgt door de begeleiding op de gitaar, welke immers moeilijk te ontstemmen is in tegenstelling tot hun menselijk geluid, hun gezang of wat er voor door moet gaan, dat door het verloop der jaren danig aangetast blijkt, want toonloos is, krast en voortdurend van de wijs lijkt geraakt. Wat voor lief wordt genomen door die vele miljoenen die kritiekloos in hun verleden zijn gestrand en blijkbaar daardoor alles accepteren wat daarop lijkt, met inbegrip van de volkomen mislukte comeback van Dylan en Cohen, die daartegen wat mij betreft beschermd hadden moeten worden. Ook al wanen zij zich langzamerhand groter dan zichzelf, terwijl zij zo vooral blijk geven van hun menselijke zwakheden, zoals ijdelheid en ontbrekende zelfreflectie, en dus hun status van icoon te grabbel gooien, omdat ze muzikaal gezien niet meer serieus te nemen zijn. Trouwens, hadden zij oud en wijs geworden dit nog wel moeten willen?
robschimmert 
Cohen wordt niet alleen door oude mensen beluisterd. Hier in de buurt was er een man van een jaar of vijfendertig, die ik op zijn verzoek heb geholpen met het verkrijgen van tickets voor Cohens optreden in Amsterdam, en die ik ook een hoteladvies heb gegeven. Dat tripje kostte hem honderden Euro’s. Voor hem had het bijna iets religieus, Cohen ‘nog’ in levenden lijve te kunnen horen. Zelfs als C. alleen nog maar had gerocheld was hij er met hetzelfde gevoel van heiligheid heen gegaan. Zelf begrijp ik dat helemaal niet.
*nee, nee, nee, ik reageer niet* – *nee, nee, nee, ik reageer niet* – *nee, nee, nee, ik reageer niet* 😉
Is dat nu nodig Rob, zoveel kritiek op actieve oude jongens?
Ja, omdat het echt niet meer aan te horen is en ze daarmee afbreuk doen aan al het mooie dat ze wel tot stand hebben gebracht. Waarom dit gekras van zogenaamde krasse knarren?
@Jolie: dit doet hij ook altijd over PSV. 😉 Nu ken ik Cohen niet goed om te beoordelen, maar ik weet dat Yukiko er een groot fan van is. Voor mij valt hij in dezelfde categorie als Lou Reed. Bob Dylan vind ik wel geweldig, maar die heeft nooit kunnen zingen, dus dat probleem zie ik niet zo. Johnny Cash zong ook op hoge leeftijd nog een nieuwe cd in. Ik vond het een hoogstandje, niet stemtechnisch, maar wel de pijn in zijn stem.
Als je niet kunt zingen, moet je je mond houden en je beperken tot datgene waar je echt goed in bent, dat is teksten schrijven. Om ze vervolgens te laten vertolken door iemand die echt bij stem is. Of voeren toneelschrijvers ook hun eigen stukken op? Liever toch niet. En moeten componisten ook hun eigen stukken spelen. En als je de zeventig gepasseerd, mag je toch je eigen beperkingen wel eens kennen.
@Mack Wat is er mis met PSV, zijn die ook al zo op leeftijd? 😉 Yep, Johnny Cash werkte ook door tot zijn dood, net als JJ Cale, en waarschijnlijk de hele generatie uit de jaren 40 – voor zover ze niet op hun 27ste al een grafsteen kregen.
@Rob, Ben je een beetje aan het provoceren? Laat die mensen toch gewoon zingen, de 70 gepasseerd of niet, een beetje tolerantie mag best hoor 😉
IK volg het advies van Jolie op. Is beter zo, want anders moet ik termen als “heiligschennis” gaan gebruiken en dan gaat Rob exploderen. 🙂
Nu eerst even Joan of Arc en Famous blue raincoat opzetten. Smaakt een biertje prima bij.
@ Jolie:
Ik provoceer niet. Ik meen het hartgrondig. Dylan met zijn oeuvre uit de zestiger en vroege zeventiger jaren was alleszins te pruimen. Maar om veertig jaar daarna nog eens een slinger aan zijn koffergrammofoon te geven. Dat neigt naar het zielige. Hij had gewoon een icoon, een legende moeten blijven, waarvoor eens terecht een standbeeld werd opgericht. En dat haalt hij zowaar nu omver met strapatzen die in de buurt van Heintje Davids komen. Hij had ons gewoon in onze illusies moeten laten. Mutatis mutandis geldt voor Leonard Cohen wat mij betreft precies hetzelfde. Ook niet meer om aan te horen……. Overigens van mij mogen ze zingen, hoor. Maar s.v.p. op meer dan gehoorsafstand, in hun eigen achterkamer.
@Rob, dat lees ik schaterlachend hè, je woorden “ik provoceer niet.” Nou, je provoceert misschien niet, maar je draaft wel een beetje door, laat ik het voorzichtig zeggen 😉
Dylan zingt al 50 jaar als een kraai in een koffiemolen. Dat was in 1984, toen ik naar een concert van hem ging ook al zo, en een hoop mensen hebben dat raspgeluid geprobeerd te imiteren, tot vervelens toe. Gelukkig is niemand gedwongen naar een concert van Dylan te gaan.
Maar wat je nu tegen L. Cohen hebt…?
Noem mij 1 ding wat hier aan mis is: http://www.youtube.com/watch?v=mKYMu-dMGY0
Ik hoor mooi lied, nog altijd actueel, ontroerend mooi gezongen, op 21 juni 2013, op bijna 79-jarige (!) leeftijd. Prachtige band eromheen. Wat ontbreekt die man? Botox?
@RadaR: http://www.youtube.com/watch?v=9ewvX214uZI (one of my favorites :-))
@Emigrant, ja, ze hebben allebei ooit heel veel geld verloren en een klein pensioentje (las ik ooit in de Volkskrant, de recensent had daardoor vooraf twijfels gehad bij het concert, maar was tijdens het concert overtuigd door de twinkelende blik van Cohen.)
Niets mis mee [anders dan de phone-opname]. Dit is trouwens mijn favo cover van dit Cohen-meesterwerk. Niet aan Rob laten horen anders begint hij weer. 🙂
Mooie cover RadaR…! En dan te bedenken dat ik haar helemaal niet ken.. 🙂 Ja, die phone-opname was erg, dwars gefilmd zelfs. Maar hij zingt nog!
Ik heb er ook maar een stukje tegenaangesmeten, zonde van de energie, maargoed ;-} “Oude mannen mogen best zingen”: http://www.jolie.nl/weblog/2013-11/Oude_mannen_mogen_best_zingen.html
Voorzichtig vermoeden: kan het zijn dat de een of andere musicus maar een heel klein pensioentje heeft en er wat bij wil schnabbelen nog?
Karel Aznavour, Adamo en Yusuf Islam klinken ook nog altijd prima. Cohen is immer een ‘kreuner’ geweest, ik kan het verschil met vroeger niet waarnemen.