Op een mooie Pinksterdag

Omdat het zo tijdloos is en alles overstijgt, mag ik me zo maar aan deze ontboezeming en herinnering overgeven. Want het is vandaag op de kop af achtenveertig jaar geleden dat mijn leven zijn beslissende wending nam en de kant op ging waar het, zo was mij van jongsaf aan ingepeperd, uiteindelijk om begonnen was. Het vaderschap diende zich aan met de geboorte van mijn eerste dochter. Het was met recht een mooie Pinksterdag daardoor. Warm, drukkend wam, met een zon die verstek liet gaan, maar tegelijk een dag die ook in het geheugen gegrift bleef doordat ze toen juist omlijst werd door het gelijknamige populaire liedje uit ‘Ja zuster, nee zuster’ met de onvergetelijke Leen Jongewaard in de zingende hoofdrol. Tegen die achtergrond nam mijn leven daar en toen in Roosendaal zijn belangrijkste en meest bepalende afslag. Niet dat daarmee het speelkwartier voor mij voorbij was. Maar accenten en verantwoordelijkheden kwamen duidelijk anders te liggen. Voelbaar anders, zonder dat er sprake was van een drukkende last die je dagelijks moest torsen. Want zo heeft het leven nooit vat op mij weten te krijgen. Ik heb het altijd leuk proberen te houden zonder plicht en ernst te vergeten. Maar voortdurend met mate en weloverwogen.

Hoewel dat die eerste maand van dat vaderschap knap lastig bleek, kan ik mij nog maar al te goed herinneren. Want was dat niet net de maand van het WK Voetbal in Duitsland, waar het Nederlands elftal met Johan Cruijff, Michels en al die anderen de hele wereld met het totaalvoetbal verbaasde en ik, jonge vader, mijn eigen euforie alleen maar zag kwadrateren? On top of of the world, zo liet mijn gemoedstoestand zich in die dagen nog het beste kenschetsen. Gelukzaligheid, waar dus geen einde aan leek te komen en die uiteindelijk haar bekroning vond in die kinderwagen die in spijkerstof was uitgevoerd. Want alternatief en typisch jaren zeventig zouden wij met onze eerste dochter wezen. Zoals evenmin de kersverse knalgele Renault 4 in die sfeer en setting misstond en in feite de afslag naar het vaderschap en burgerdom even anders dan anders maakte. Hoewel, het moet gezegd, er ook nadien genoeg bochten onverwacht of tegen de draad in door mij zijn genomen, omdat ik vaker niet anders kon of wou of omdat het hart het weer eens van het verstand bleek te winnen. Wat overigens niet weg heeft genomen dat ik in al die achtenveertig jaar voor mijn eigen gevoel steeds op de goede plek ben uitgekomen.

Advertentie