Wat hier volgt, is best een gewaagde stellingname, hoewel ik mij er ook geen buil aan kan vallen, omdat het vooral om een kwestie van smaak en de persoonlijke voorkeur gaat. Wat niet wegneemt dat het alleszins ertoe doet om de hele kwestie eens aan te zwengelen. Aanleiding vormt de hevig door Netflix gepromote serie ‘Inventing Anna’, waarin het oplichterslevensverhaal van de jonge Russin Anna Sorokin wordt verteld. Een prachtige geschiedenis met voldoende flamboyante elementen om daar een dijk van een serie van te maken. Zo’n serie waar de tv – kijker zijn lippen en vingers bij af kan likken. Maar het zouden de Amerikanen niet zijn als ze zo’n kans voor open doel niet zouden missen en de hele vertelling om zeep zouden helpen door nou eens goed op zijn Amerikaans ermee uit te pakken. En berg je dan maar als kijker, als voor jou de Europese maat der dingen leidend is. Kom daar namelijk niet om bij de Amerikanen. Want als die iets maken, scheppen ze er echt flink op los, heb ik nu al te vaak moeten ervaren. Tranen trekken, overacting, schmieren, het mag allemaal, als het beoogde effect maar wordt bereikt. Want dat is dus leidend en bepalend, is dus ook overduidelijk te zien in dat ‘Inventing Anna’.
Waarin een van de hoofdrolspeelsters zo ver gaat in haar spel dat de grens tussen normaal gedrag en hysterie bij haar compleet vervaagt. Wat kennelijk all the way in Amerika is, maar onverteerbaar voor mij als Europeaan. Voor de zoveelste keer en zodoende dus misschien wel exact verklaart waarom het mij maar niet lukt om mij te bekennen en over te geven aan films en series van Amerikaanse makelijk. Omdat het telkens hetzelfde liedje ermee is. Van overdrijving, vals sentiment, onechte romantiek en nagemaakte sfeer en vooral altijd en overal en in alle opzichten opgeklopt. Dus te vermoeiend en te complex om de essentie en de zin van alles te doorgronden. Of misschien komen de Ameikanen er wel niet aan toe, beheersen ze de kunst en de vaardigheid niet om essenties bloot te leggen, inzichtelijk te maken. En mogelijk heb ik daarom geen zin in dit soort bijna luidruchtige oppervlakkigheid die vanuit een heel andere wereld tot mij komt. Daar hoef ik dus niets mee te hebben en dat wil ik ook niet, thuis en comfortabel als ik mij voel in mijn oude wereld, die van Europa, die nu eenmaal anders is dan de Amerikaanse, maar daarmee niet per se beter. Echter voor mij wel heel wat vertrouwder. En laat dat alsjeblieft dan maar ook zo blijven.
robschimmert 
Ben er een paar keer geweest en kan bevestigen wat je zegt. Algemeen gesproken dan want er zijn gelukkig ook Amerikanen die wél over enige diepgang beschikken. Helaas laten daar velen zich leiden door de waan van de dag en de media. Zonder een moment stil te staan bij wat zij zelf eigenlijk van iets vinden.
@terrebel: die tendens kun je ook hier inmiddels waarnemen.