Omdat de jaarwisseling na zo’n eerste week in het nieuwe jaar toch nog niet helemaal in het verdere geheugen vergleden is, neem ik de vrijheid om het gedicht ‘Van oud en nieuw’ van Josephine Banens hier alsnog te plaatsten. Omdat het nog wat toepasselijkheid met zich draagt.
het jaar verdwijnt
en neemt z’n doden mee
en alle dingen
uit het heden
verdwijnen daarmee plotseling
in een verleden
tijd – die waarschijnlijk
alle wonden heelt.
een klok slaat twaalf keer
en de tijd staat even stil..
vuurwerk spat uiteen
in bont gekleurde kringen
als de herinneringen
van vandaag
worden ze langzaam vaag –
en morgen, morgen zal
de merel weer opnieuw gaan zingen.
robschimmert 