Mijn vriend de krant

Het is eigenlijk doodzonde dat hij steeds minder aftrek vindt. Vooral bij het jongere volkje lijkt hij alsmaar minder dagelijks op de deurmat te ploffen. Kennelijk boren zij andere bronnen aan om in hun behoeften aan nieuws te voorzien. Of hebben zij andere orientaties waarin voor het nieuws en de verkrijging ervan een andere plek is weggelegd. Het betekent wel dat er daardoor niet die belangstelling meer is die een ingewikkeld – zeg maar gerust ambachtelijk – product als de krant beslist wel verdient. Want enige verdieping in het proces dat moet uitmonden in een dagelijkse editie leert dat bij de totstandkoming ervan toch wel iets meer aan de hand is dan bij een doorsnee industrieel proces. In dit laatste geval ligt in feite de nadruk op onderzoek, marketing, het ontwerpen van machines, dus veelal eenmalige activiteiten die er uiteindelijk toe moeten leiden dat er een product ontstaat dat over een langere tijd in serie gefabriceerd kan worden. Hoe anders gaat dat in zijn werk bij het maken van een krant, welke elke dag weer als een uniek product aangemerkt kan worden, dat weliswaar per dag in grote oplagen wordt gedrukt. Maar zodra die drukgang gereed is, wordt er al begonnen aan de realisering van de editie van de volgende dag, waarvoor een leger van redacteuren en schrijvende en beeldjournalisten telkens in het geweer treden.

Waarbij zij uiteraard richting krijgen door persbureaus, tipgevers, berichtendiensten en wat dies meer zij, om al dat nieuws te beschrijven, te duiden en te analyseren, in elk geval van enige interpretatie te voorzien. Die inspanningen zijn uiteraard onderhevig aan deadlines omdat verslagen, artikelen en commentaren in een bepaalde – wel voor een langere tijd geldende – vorm moeten worden gegoten, voordat een en ander een papieren versie kan krijgen in de drukkerij. En zodra de persen daar stoppen, start er een logistiek proces dat qua complexiteit en ook weer tijdsdruk zijn weerga niet kent. Want ga er maar aan staan om drie -, vierhonderdduizend kranten adequaat gedistribueerd te krijgen, in die zin dat zij inderdaad in de vroegste ochtenduren in om het even welk plekje in Nederland op de deurmat moeten ploffen. Ga er maar aan staan om dat georganiseerd en verwezenlijkt te krijgen en zie dan ook nog maar eens kans om diezelfde krant foutloos te presenteren. Dat is toch een onmetelijke prestatie om dat dagelijks voor elkaar te krijgen, welke het grootste respect vraagt en die van mij dan ook voortdurend krijgt. Vandaar dat de krant altijd een van mijn grootste vrienden is gebleven, die ik daarom vanwege mijn ontzag voor die dagelijkse prestatie tot het einde van mijn tijd nooit de deur uit zal doen. Want op zulk cultureel erfgoed – zo durf ik het best te noemen – kunnen we het beste maar heel erg zuinig zijn.

Advertentie