Natuurlijk kan de inhoud van het logje dat ik gisteren schreef, gemakkelijk gebruikt worden om de inhoud van de hierna volgende beweringen en stellingen te ontkrachten. Dat zal allemaal best. Maar het weerhoudt mij er niet van om mijn verwondering uit te spreken over de krampachtige wijze waarop er om gegaan wordt met de mogelijkheden om lessen uit te laten vallen, om leerlingen naar huis te sturen of om scholen voor een paar weken te sluiten om uitbreiding van besmetting met het coronavirus tegen te gaan. Want er zouden daardoor leerachterstanden kunnen ontstaan. En bovendien worden kinderen daarmee te kort gedaan. Omdat ze daardoor geremd worden in hun ontwikkeling en omdat ze zo graag naar school zouden gaan. Laat mij dus niet lachen over zoveel bij elkaar verzonnen onzin. Hoe gereformeerd, vreugdeloos, zuinig en hypocriet tegelijk kun je wel niet zijn? Je schijnt dan toch echt Arie Slob te moeten heten om met een stalen gezicht zoveel drogredenen bij elkaar te kunnen harken. Bijvoorbeeld. Wat is nou eigenlijk helemaal de invloed van twee weken gemist onderwijs op een heel mensenleven dat met name voor de huidige jonge generatie wel eens naar de negentig of honderd jaren zou kunnen lopen? En dan die rem daardoor op de persoonlijke ontwikkeling. Wat maken die twee weken nou helemaal uit?
Zou het bovendien niet goed voor zoveel kinderen zijn als ze eens twee weken hun eigen gang kunnen gaan zonder de corrigerende en sturende hand van een onderwijzer of docent?
Trouwens, de suggestie dat kinderen het zo’n feest vinden om naar school te gaan om daar de hele dag volgens een vast programma lesstof op te doen, moet haast wel ontsproten zijn aan de fantasie van iemand die mijlenver van de werkelijkheid staat. Zolang ik leef is het tegendeel van die bewering alleen maar waar gebleken. En dan nog dat herhaalde spastisch gepraat over leerachterstanden die vooral vermeden moeten worden. Omwille van wat? Om het voortbestaan van de tredmolen waarin kinderen al moeten lopen, om aan normen te voldoen die volwassenen voor die kinderen hebben bedacht? Zijn kinderen de inzet om als land gelijke tred te houden met zoveel andere landen in en buiten Europa? Wat is die leerachterstand precies, ten opzichte van wat of wie of van elkaar? En wat is de schade ervan, als ze dan ontstaat? Niets en nul komma nul, weet ik uit eigen ervaring. Want net zoals het gros onder ons, ben ik ook wel eens een keer blijven zitten en verloor ik een jaar. Zonder ooit het gevoel te hebben gekregen dat ik daardoor een achterstand heb opgelopen. Sterker nog, ik ben er niet minder gelukkig door geworden. Waarmee ik uiteindelijk wil zeggen dat het misschien wel het beste is om kinderen hun lol en hun vrijheid te gunnen zolang als het kan. En schei uit met dat vreugdeloos geneuzel over leerachterstanden. Want welk nut heeft het om die in te halen?
robschimmert 