The Legacy

Na ‘The Killing’ en ‘Borgen’, Deense tv – series waar ik – dat weet ik nog goed – laaiend enthousiast over was, is het vanuit die hoek eigenlijk jarenlang stil gebleven. Ik hoorde en zag althans niets meer van dezelfde kwaliteit uit Denemarken komen. Zouden ze in dat land daarmee hun kruit hebben verschoten, was eigenlijk de logische vraag. Of was al dat talent uitgeweken naar de filmindustrie. Want dat viel wel op dat er nadien bijna jaarlijks een paar Deense rolprenten van hoog niveau in de Nederlandse bioscopen te bewonderen waren. Maar mijn eigen beeldbuis bleef, zoals gezegd, om onnaspeurlijke redenen verschoond van een vervolg op die prachtige series van zo’n jaar of tien terug. Soms word je echter geholpen door het toeval of noem het voor mijn part het lot dat wel eens de helpende hand in de richting van het geluk toesteekt. Want het was op zo’n typische Netflixloze avond, na de afloop van weer eens een waardevolle serie, dat ik op de Netflixapp een beetje aan het klooien was, toen ik stuitte op een serie waarvan de trailer nog niet eens zoveel soeps was, of het moest zijn dat ze van Deense makelij bleek. Met name daardoor lichtelijk nieuwsgierig gemaakt ging ik toch er maar eens voor zitten om naar de eerste aflevering te kijken. Want niet geschoten is immers altijd mis.

En hoe gelukkig zo’n greep kan blijken te zijn, werd ik maar al te gauw gewaar. Want er ontrolde zich onder de titel “The Legacy” in zesentwintig afleveringen een verhaal dat wat mij betreft zijn gelijke niet kende, want “The Killing” en “Borgen” verre overtrof. Het begon met de erfenis van een befaamd kunstenares en de strijd tussen haar nagelaten betrekkingen daarom om vervolgens langs diverse verrassende en briljante verhaallijnen in alle richtingen uit te waaieren, welke uiteindelijk via verschillende plots samenkwamen in een overweldigende ontknoping, die iets weg had van een happy end, maar vooral de kant op ging van een boodschap, een signaal welke voor velerlei uitleggen vatbaar was. Een fantastisch script dus dat tot leven werd gebracht door zulke goede acteurs dat je als kijker het idee kreeg dat je naar levensechte mensen zat te kijken, waardoor elke oogopslag, elke gelaatstrek, elk kleinste gebaar als vanzelfsprekend leken en onmogelijk geregisseerd konden zijn. Met als gevolg dat de hele serie “The Legacy” naar een ongekend hoog niveau werd getild, een belevenis werd die ik iedereen kan aanbevelen, deze film – en tv-gebeurtenis waarvoor het predicaat ‘once in a lifetime’ meer dan gerechtvaardigd is.

Advertentie