Eredivisie: een schertsvertoning

Op zich genomen is het een kwestie van niks, een die er eigenlijk nauwelijks toe doet. Maar omdat het wel om de belangrijkste bijzaak ter wereld gaat, mag er best wat lawaai over gemaakt worden. Zeker omdat er honderden en honderden miljoenen mee gemoeid zijn en miljoenen mensen op een of andere manier bij de neus genomen worden als ze zich nog altijd denken te kunnen vermaken met het Nederlands eredivisievoetbal, dat zich meer en meer ontwikkelt tot een waarachtige schertsvertoning. Want dat het nog iets voorstelt en dat het nog hetzelfde spelletje als vroeger is, zal geen weldenkend mens ook maar durven te beweren. En dan gaat het nog niet erom dat wedstrijden niet meer – lekker ouderwets – op eenzelfde tijd, op zondagmiddag om half drie, worden gespeeld. O tijden en zeden, die veranderen en waar dus geen houden meer aan is, maar voor de rest gewoon bijkomstigheden zijn waar het voetbal niet aan ten onder gaat. Resteren feiten die veel meer het sportieve vlak raken en die de kwalificatie van een eredivisie als pure schertsvertoning alleszins rechtvaardigen, losgezongen als ze is van de realiteit en elk besef ervan. Neem bijvoorbeeld het Nederlands elftal, de fine fleur van het vaderlandse voetbal. Ooit wel eens geteld hoeveel spelers daarin nog voor een Nederlandse club uitkwamen?

In de basisopstelling van het team dat het een paar weken terug met succes tegen de Noren opnam, waren welgeteld slechts twee spelers te vinden die in de Nederlandse eredivisie uitkwamen, te weten Daley Blind en Davy Klaassen. Een treurig gegeven. Maar het kan nog veel erger. Waarbij voorbijgegaan wordt aan de omstandigheid, hoe treurig die op zich ook is, dat meerdere en veelal toonaangevende eredivisieclubs zoals Ajax en Feyenoord hooguit zes spelers tellen met de Nederlandse nationaliteit. Wat zelfs nog niet eens regel is. Want er zijn nogal wat clubs die het voor veel minder doen, zoals daar onder andere Vitesse is dat volstaat met drie Nederlanders. Willem II denkt en hoopt zijn partijtje op het hoogste nationaal niveau met negen buitenlandse spelers mee te kunnen blazen, terwijl PSV de kroon spant met een veldbezetting van tien buitenlandse spelers en een Nederlandse keeper nota bene in het doel. Waardoor er tijdens de wedstrijd PSV – Vitesse afgelopen zaterdag van de tweeentwintig spelers die aan de aftrap stonden, vier de Nederlandse nationaliteit hadden, terwijl er aan de kant twee Duitse coaches stonden. Zodat zich logisch genoeg de vraag opdrong of hier misschien sprake was van zoiets als een causaal verband. Los van de voor de hand liggende constatering dat er something rotten is in the state van het Nederlandse eredivisievoetbal. Laat dat maar gezegd zijn. Want dat is zo zeker als wat.

Advertentie