Toch maar weer eens de zaterdag op dit weblog benut om er een gedicht op te plaatsten. Zo’n gedicht waarin een waarheid als een koe wordt verkondigd, gehuld in een deken van dichterlijke vrijheden. Met vandaag daar weer een sprekend voorbeeld van, vertolkt door de meester van het vrije woord, de legendarische Rotterdammer en Spartaan Jules Deelder in dit heerlijke en ontwapenende “In de schemer”:
In de schemer buiten
op een tuinbank gezeten
van de geluidloze vlucht
van de vleermuis omgeven
werkt het gestage knagen
van het geweten
ons méér op de zenuwen
dan binnen
op de bank gelegen met
de televisie aan –
vandaar dat in zo weinig
tuinen banken staan
robschimmert 