Het is alsof de duvel ermee speelde. Op hetzelfde moment dat de Huispopulist van de Volkskrant, Teun van der Keuken, het tijd vond om Hugo de Jonge eens goed onder het vergrootglas te leggen, merkte ik dat ik ook schoon genoeg van diezelfde bewindsman begon te krijgen. Met zijn uiterlijk vertoon en zijn voortdurende en zichzelf herhalende praatjes die de schoolmeester in hem maar bleven verraden, maar tegelijk een onbarmhartig portret lieten zien van een man die niets te melden heeft, maar erg om zichzelf geeft en dus de omweg van de uiterlijkheden zoekt om zich in de kijker te spelen. Zodat men net zo van hem gaat houden als hij op zichzelf gesteld is. Want dat is hij echt ongegeneerd. Hoe haal je het anders in je hoofd om je altijd in van die opzichtige, bijna kwasterige schoenen te tonen. Omdat je wilt opvallen. Omdat je jezelf de moeite waard vindt. Er kan geen andere reden zijn om je zo nadrukkelijk te presenteren als je voor het eerst met een nieuwe ministersploeg samen met de koning op zijn bordes verschijnt. Dan heb je het heel erg met jezelf getroffen en laat je je graag zien.
Liefst ook nog goed gebruind. Ook midden in de winter als de zonnebank uitsluitend dat werk kan doen, moet doen omdat je er immers altijd goed op wilt staan. Waarbij evenzo dat uiterst nauwgezet gecoiffeerd kapsel hoort, dat een minutieuze zorg verraadt en zeker tien minuten kijken in de ochtendspiegel vraagt. Wat hem alleen maar meer van zichzelf doet houden. Je moet immers wat als je verder niets in je bagage hebt, terwijl je wel geacht wordt om iets voor te stellen. Nou, en gaat dat dan niet linksom, dan in godsnaam rechtsom met de hulp van de kekke broek, flink veel pommade en een strak en afgetraind lijf, dat zich nog het beste laat showen op de oprijlaan naar het Catshuis, op dat ene steeds terugkerende plekje waar de camera’s opgesteld staan en Hugo op zijn voordeligst is. Waar hij zijn finest hour beleeft en hij daardoor zeker weet dat mensen, als zij hem zo zien, van hem net zo gaan houden zoals hij met zichzelf in zijn sas is. Omdat kijken gemakkelijker is dan luisteren. Waarom zou je dan nog wat moeten melden of te vertellen willen hebben?
Ik ben wel jaloers op zijn haar en zijn afgetrainde lichaam.
Jeetje Rob, je bent echt boos…..maar helaas ik ben het, iets getemperd wel met je eens….maar weer een belofte, en weer een, en nog eens…..
Een echt goede schoolmeester zou het praatje beter houden. Je doet hen tekort.
Het maakt me echt niet uit wat voor schoenen hij draagt of hoe zijn haar zit, een beetje aandacht ervoor is prettig voor wie het te zien krijgt en de rest is eigen keuze.
Zijn voorgekookte praatjes zijn matig, zijn antwoorden op vragen beroerd.
Je doet hem ernstig tekort, vrees ik. Je kijkt alleen naar het uiterlijk, meer niet.
Wat je niet ziet is het harde werken als minister tegen corona, de overuren die hij daarbij maakt, de urenlange vergaderingen in allerlei werkgroepen.
Die schoenen zijn maar bijzaak, wie interesseert dat nou?? Gaat je iemand beoordelen op de schoenen die hij draagt??
Dat is toch zijn hobby, dat noem ik dan geen hard werken meer. De rest is schone schijn.
Is er iets met je aan de hand? Al een maand geen nieuwe blog.
Goeie vraag. Ik werk hard aan mijn come back….