In de Acht Zaligheden

Even nog terug naar een logje dat ik gisteren schreef en waarin onder andere te lezen was dat het leven natuurlijk schraler en saaier geworden is en de kring en het gebied waarin je leeft, stukken kleiner. Zodat er niets anders op zit dan om je in die context bezig te houden en te amuseren. Met een goed boek bijvoorbeeld, of Netflix, een flinke wandeling of een autotocht naar die plek waar je altijd al naar toe had willen gaan. Op die manier is het leven nog best heel goed te leven en bovendien vol te houden. En dat betekent bijvoorbeeld als het in zo’n meestal sombere januarimaand een beetje schappelijk weer is dat er met de auto op uit getrokken wordt. Gewoon naar die plekken gaan die nog altijd onbeschreven zijn ondanks dat ze al lang een plaats hebben op mijn wensenlijstje. En zo kwamen we dus in de Acht Zaligheden terecht, een gebied ten zuiden van Eindhoven dat er typisch zo bij ligt dat er gemakkelijk voorbij gereden wordt en aldus even snel in de vergetelheid belandt. Volkomen ten onrechte is mij klip en klaar geworden in die streek waar de pareltjes zich over nog niet eens zo lange afstand aaneen weten te rijgen en zodoende verklaren waarom het leven op het Brabantse land allemachtig goed is. In de Zaligheden dus waar bijvoorbeeld Bladel, Eersel, Reusel, Knegsel mee zijn bedoeld, maar waar qua karakter en schoonheid een plaats als Bergeyk even goed toe gerekend kan worden en eigenlijk als de poort tot dat gebied te beschouwen is.

Want wat een entree en wat word je er met open armen ontvangen in dat dorp dat zo gerieflijk in de haar omringende bossen gelegen is en waar het landschappelijk schoon het passend decor vormt voor de door Rietveld ontworpen fabriekshal van Weverij de Ploeg, icoon van de culturele historie van Nederland. En zie de daarbij behorende beeldentuin welke van de hand van Mien Ruys is. Wonderbaarlijk mooi en interessant en meteen de eerste indruk van de Acht Zaligheden. Welke een logisch vervolg krijgt in de dorpskern van Bergeyk en later in nog sterkere mate in Eersel, waar haar markt met beelden van de “Contente mens” en de “Pronte vrouw” terecht het signatuur van beschermd dorpsgezicht heeft gekregen. Want absoluut fraai. Zelfs uitblinkend in de schraalheid van de januarimaand, als de schoonheid buiten zijn meest elementaire vorm heeft gekregen. En zo ogen de Zaligheden voortdurend op deze dag, waarop alles was zoals het was, tot aan de herinneringen aan een verder verleden welke onder andere tot uitdrukking kwamen in de monumentale Sigarenfabriek van Agio in Duizel en Dommelsch Bierbrouwerij in Dommelen. Waarmee over all mijn beeld van dat fijne gebied het beste te kenschetsen is. Alles is er zoals het is en was en dat voelt waarachtig goed. Reden genoeg in elk geval om er in betere tijden terug te keren om dan het leven in de Acht Zaligheden volledig te proeven en er met volle teugen van te genieten.

Advertentie